به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، جلیل مرادی، نویسنده، شاعر، منتقد ادبی و معلم بازنشسته مرودشتی همزمان دو مجموعه دوبیتی با نام‌های «رقص درد» و «پایکوبان پای دار» را به بازار نشر عرضه کرد.
مرادی، در ارتباط با فرآیند آثار تازه منتشر شده اش به خبرنگار ایبنا توضیح داد: «رقص درد» و «پایکوبان پای دار» دو کتاب در قالب خشتی ۱۵ در ۱۵ در ۷۲ صفحه که هر کدام متشکل از ۶۱ دوبیتی است که توسط نشر نویسندگان پارس و هر کدام با شمارگان 1000 نسخه خردادماه 99 وارد بازار نشر شده است.
این دوبیتی‌سرای مرودشتی ادامه داد: گذراندن دوران کودکی در روستای حسن‌آباد رامجرد مرودشت، دویدن در گندمزارها، راه‌رفتن با پای برهنه در شلتوک‌زارها، باران‌خوردن‌های طولانی در بیابان ها؛ و شنیدن آواز پرندگان، پرواز دسته‌دسته مرغابی‌های مهاجر در آسمان ده و مخصوصاً تماشای شب‌های تاریک پرستاره، همه و همه خود سرود و شعر هستی بوده‌اند.
این شاعر افزود: در هر جایگاهی که به سر برده‌ام، توجه به هم‌نوعان، از مهمترین اولویت‌هایم بوده است و تلاش کرده‌ام که از مردم جدا نشده و زبان گویای آنها باشم. در همه مراحل زندگی در کنار مردم زیسته و در سختی‌ها و گرفتاری‌های آنها سهیم و شریک بوده‌ام.
وی ادامه داد: خدای بزرگ را سپاسگزارم که بر من منت نهاد و توانایی ابراز احساسات و عواطف انسان را به زبان شعر به من ارزانی بخشید و فرصتی داد تا از زبان همه عاشقان دوبیتی‌هایی بسرایم و به مردم فرهیخته ایران‌زمین پیشکش کنم.
این شاعر مرودشتی که عمری در آموزش و پرورش کوشیده است، در خصوص مضامین دوبیتی‌های منتشر شده خود، گفت: دوبیتی‌های «پایکوبان پای دار»، برگرفته از درد‌دل‌های توده‌های مردم است و موضوع اجتماعی دارد و دوبیتی‌های «رقص درد»، که عشق را از زبان همه عاشقان دلسوخته بیان می‌دارد، با موضوعی کاملا عاشقانه است.
مرادی، در ارتباط با فرآیند آثار تازه منتشر شده اش به خبرنگار ایبنا توضیح داد: «رقص درد» و «پایکوبان پای دار» دو کتاب در قالب خشتی ۱۵ در ۱۵ در ۷۲ صفحه که هر کدام متشکل از ۶۱ دوبیتی است که توسط نشر نویسندگان پارس و هر کدام با شمارگان 1000 نسخه خردادماه 99 وارد بازار نشر شده است.
این دوبیتی‌سرای مرودشتی ادامه داد: گذراندن دوران کودکی در روستای حسن‌آباد رامجرد مرودشت، دویدن در گندمزارها، راه‌رفتن با پای برهنه در شلتوک‌زارها، باران‌خوردن‌های طولانی در بیابان ها؛ و شنیدن آواز پرندگان، پرواز دسته‌دسته مرغابی‌های مهاجر در آسمان ده و مخصوصاً تماشای شب‌های تاریک پرستاره، همه و همه خود سرود و شعر هستی بوده‌اند.
این شاعر افزود: در هر جایگاهی که به سر برده‌ام، توجه به هم‌نوعان، از مهمترین اولویت‌هایم بوده است و تلاش کرده‌ام که از مردم جدا نشده و زبان گویای آنها باشم. در همه مراحل زندگی در کنار مردم زیسته و در سختی‌ها و گرفتاری‌های آنها سهیم و شریک بوده‌ام.
وی ادامه داد: خدای بزرگ را سپاسگزارم که بر من منت نهاد و توانایی ابراز احساسات و عواطف انسان را به زبان شعر به من ارزانی بخشید و فرصتی داد تا از زبان همه عاشقان دوبیتی‌هایی بسرایم و به مردم فرهیخته ایران‌زمین پیشکش کنم.
این شاعر مرودشتی که عمری در آموزش و پرورش کوشیده است، در خصوص مضامین دوبیتی‌های منتشر شده خود، گفت: دوبیتی‌های «پایکوبان پای دار»، برگرفته از درد‌دل‌های توده‌های مردم است و موضوع اجتماعی دارد و دوبیتی‌های «رقص درد»، که عشق را از زبان همه عاشقان دلسوخته بیان می‌دارد، با موضوعی کاملا عاشقانه است.
نظر شما