بلومزدی یک جشن سالیانه است که در تاریخ ۱۶ ژوئن به افتخار لئوپلد بلوم (شخصیت رمان اولیس) که در سال ۱۹۰۴ در خیابان‌های دوبلین پرسه می‌زد برگزار می‌شود. اما حالا که طرفداران او اجازه ندارند در این سالگرد جا پای قدم‌های بلوم در پایتخت ایرلند بگذارند، یا کنار هم اولیس را بخوانند، در عوض به جشن‌های مجازی روی آورده‌اند، از بوینس آیرس تا اوسلو.
همچنین هنرمندان، نویسندگان و خوانندگان برای بزرگداشت این روز در آتن گرد هم می‌آیند، رویدادهای تئاتری در برزیل و فرانسه برگزار می‌کنند و در تورنتو میزبان خوانش مجازی هستند. در لیسبون بازیگران و نوازندگان وعده «شادی ویرانگر» را داده‌اند و در ایالات متحده استیون کلبر در برنامه گفت‌وگوی آخر شب خود بلومزدی مجازی را با بازیگرانی ازجمله برایان کاکس، فیونا شاو و کلیر دنِس و برنامه‌های موسیقی و خواندن رمان برگزار خواهد کرد.
دارینا گالاگر که درست پیش از قرنطینه به عنوان مدیر موقت مرکز جیمز جویس در دوبلین انتخاب شد و در ابتدا تصور می‌کرد بلومزدی ۲۰۲۰ اجبارا باید لغو شود می‌گوید: «فکر می‌کردیم باید همه‌چیز را لغو کنیم. ابدا نمی‌توانستیم مردم را تشویق کنیم که برای این مراسم دور هم جمع شوند، پس چطور می‌توانستیم این کار را انجام دهیم؟ و بعد حرکت جالبی اتفاق افتاد و حدس می‌زنم یک‌جور احساس مسئولیت وجود داشت که بلومزدی به هر حال برگزار خواهد شد. لباس‌های مبدل‌تان را می‌پوشید و این روز را در خانه و به شیوه خودتان جشن می‌گیرید.»
با ادامه یافتن قرنطینه شدید در ایرلند، مرکز جیمز جویس صبحانه معروف او را با اجرای زنده و موسیقی نمایش خواهد داد. این مرکز همچنین به کسانی که در خانه‌های خود مانده‌اند توصیه می‌کند با پوشیدن لباس یکی از شخصیت‌های داستان، روح بلومزدی را زنده نگه دارند. خوانش، سخنرانی، کتاب‌های فعالیت کودک، دستورالعمل‌ها، شعر، موسیقی و تئاتر نیز ازجمله برنامه‌هایی هستند که با این روز گره خورده‌اند. به علاوه هنرمندانی که در ابتدا قرار بود در رویداد زنده شرکت کنند حالا در رویداد زنده دیجیتال حضور خواهند داشت، ازجمله کالوم مک‌کن که گفته «کتابی که وقتی به ایرلند برمی‌گردم به آن رجوع می‌کنم همیشه اولیس است» و بازیگرانی نظیر ایدن گیلن و کیتریونا بلف بخش‌هایی از اولیس را می‌خوانند.
گالاگر می‌گوید: «این کتاب عجیب حدودا ۱۰۰ سال دارد، پیچیده، دشوار و چالش برانگیز است، چیزهایی در آن پیدا می‌کنی که حالا معنی دارند. مردم در «مولی» چیزهایی می‌یابند، در فمینیسم‌اش، در ناراحتی و انزوای بلوم، در تبعید خود در ذهنش، حتا در حسرت جویس برای خانه، وقتی در پاریس یا تریسته است.»
با اینکه قرنطینه مانع از برگزاری جشن‌های همیشگی شده، گالاگر می‌گوید باور دارد تعداد بیشتری در بلومزدی امسال شرکت خواهند کرد. او می‌گوید: «قطعا افراد بیشتری شرکت خواهند کرد. ممکن است در محل کار باشید و بخواهید چند دقیقه‌ای به گروه اولیس‌خوانی بپیوندید. این حقیقتا یک اتفاق مردمی است. قرار نیست در قرنطینه در مونترال باشید و جشنواره بلومزدی کوچک خودتان را داشته باشید –اگر در کانادا یا ایرلند یا فرانسه زندگی می‌کنید همگی می‌توانید در این جشن سهیم باشید. فکر نمی‌کنم راه برگشت داشته باشیم. مردم می‌گویند لطفا زومزدی را به یک مراسم سالانه تبدیل کنید. این جشن مختص دوبلین نیست، این یک رویداد فوق‌العاده جهانی است.»
نظر شما