به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گلستان، به بهانه سوم تیرماه روز دختر، سراغ «سارا بازوی» شاعر و نویسنده جوان گلستانی با نام هنری «سارک» رفتیم. او هم‌اکنون دانشجوی زبان و ادبیات فارسی است و تاکنون مجموعه شعر «بهاران شعرهای پاییزی» و «برگ‌ها که منند» از وی به همت نشر «یاقوت سرخ» روانه بازار نشر شده است. با خانم بازوی که در این ایام در حال تدوین دفتر سوم شعرش است و حتی گویا کردن این اثر، درباره نقش دختران امروز و مادران فردا در شکل‌گیری عادت مطالعه در فرزندانشان و نیز رونق کتابخوانی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
دختران امروز، مادران فردا به شمار می‌آیند، به نظر شما شایسته است دختران چگونه باشند تا در آینده بتوانند عادت به مطالعه را در بین فرزندان خود شکل بدهند؟
قبل از پاسخ دادن به این پرسش باید بگویم دختران و پسران در انتقال فرهنگ به‌خصوص فرهنگ اصیل کتابخوانی به یک‌میزان سهم می‌برند و مسئول‌اند؛ اما دختران وطن ما می‌توانند با نفوذ و دقت قابل توجهی این کار را انجام بدهند. به این شکل که کتاب بخوانند، گزیده انتخاب کنند و بخوانند. این موضوع مهمی است، گزیده و مطلوب خواندن از زیاد خواندن بهتر است. یا اگر بخواهم به مورد دیگری اشاره کنم به‌عنوان نمونه برای کسانی که می‌خواهند بنویسند، معتقدم کافی است در ابتدا نوشتن را به‌عنوان یک مهارت نگاه کنند؛ مهارتی که نیاز به ممارست دارد تا بتوانند متن مطلوبی را خلق کنند.
به‌عنوان یک نویسنده معتقدم اگر از کلمه «متن» استفاده می‌کنم، منظور صرفاً هر واج و کلمه و جمله است و هرچه از ارتباط آنها به وجود می‌آید و با در نظر نگرفتن قالب‌هاست. همچنین دومین قدم جرئت برای نوشتن است؛ جرئت مقوله مهمی است؛ هم برای تقلید از نویسندگان کلاسیک به‌عنوان الگو و هم برای رسیدن به تفاوت‌ها و خلق و نوآوری. درمجموع همه انسان‌ها با خواندن کتاب به فرای احساسات و عواطف و جریان‌های گفته و ناگفته می‌روند و این لذتی انسانی است، برای هدیه کردن این ارزش به نسل بعد باید از همان کتاب‌ها کمک گرفت. باید دانست و دانستن راهکارها با خواندن میسر است.
همچنین عادت به مطالعه برای فرزندان، از عادت کردن به مطالعه برای خودمان به وجود می‌آید. آنها می‌بینند و حالا تکرار و تا قسمت قابل‌توجهی تکرار و تکرار و بعد حالا می‌شود گفت این جزو تو خواهد شد. کتاب خواندن جزوی از تو است؛ بنابراین گفتن جملاتی از این دست به کودکان که «اگر این کتاب را بخوانی به پارک می‌رویم» و یا «برایت خیلی خوبه»، به نظرم کاری از پیش نمی‌برد. بچه‌ها برای شروع نیاز به الگو دارند و شما (دختر امروز و مادر فردا) باید متناسب با مواردی که از آنها انتظار دارید، رفتار کنید؛ حتی برای دقایقی در روز کتاب بخوانید. کودکان باید ببینند کتاب خواندن از مدام تمیز کردن خانه مهم‌تر است. چون شما باید به ذهن که مکانی برای روان شماست، بیشتر از هر چیزی اهمیت بدهید زیرا کودکان مقلدهای مستعدی هستند که می‌توانند در آخر خالق باشند.
به‌عنوان یک بانوی جوان اهل مطالعه و ساعی در نوشتن، به جامعه دختران هم‌استانی خود و دیگر نقاط کشور، مطالعه چه کتاب‌هایی را توصیه می‌کنید و ضروری می‌دانید در مسیر زندگی مطالعه کنند؟
محیط‌های متفاوت و فرهنگ‌های متفاوت، علاقه‌مندی‌ها و حتی لزوم مطالعه مباحث رو متفاوت می‌کند؛ یعنی خانمی در یک شهر کوچک‌تر با مشکلات و چالش‌ها و یا فواید مختص همان محیط منجر به علاقه‌مند یا ملزوم به مطالعه یک کتاب می‌شود، پس آسیب‌شناسی یا اثربخشی مسائل و از همه مهم‌تر فرهنگ‌عامه در انتخاب تأثیر بسزایی دارد.
اما برای در میان گذاشتن تجربیات اندکم باید بگویم من کتاب خواندن را با کتاب‌های روانشناسی مادرم شروع کردم. خواندن کتاب‌هایی که مستقیما با زندگی و نحوه عملکرد ما در پایگاه‌های اجتماعی و شخصی‌مان ارتباط دارد، به نظرم حائز اهمیت است. مثلا کتاب‌های برای کنترل رفتارها و نحوه برخورد ما با مسائل، از سویی دیگر خواندن کتاب‌های ادبی کلاسیک زمینه مناسبی برای شروع است.
اما نکته خیلی مهم از نظر من این است که ما کتاب‌ها را در امتداد هم و در فواصل مشخص انتخاب کنیم؛ به این منظور که اگر در ماه دارید روی یک مسئله مثل بخشش و بخشودگی تمرکز می‌کنید، سعی کنید کتاب‌های مرتبط با این مبحث را بخوانید و مبحث جدیدی با مضمون مثلاً طب سنتی وارد این علوم را نکنید. بعدش بعد از یک‌فاصله زمانی به سراغ مبحث دیگری بروید.
چندی پیش «ووچکوویچ،» نماینده انتشارات «لاگونا» از بزرگ‌ترین ناشران کشور صربستان اظهار کرده بود که خواندن روزمره کتاب به انسان آرامش می‌دهد و ما را از واقعیت‌های کنونی به خاطر بیماری همه‌گیر ویروس کرونا دور کرده و قدرت ذهنی ما را تقویت می‌کند. نظر شما چیست و در این راستا چه توصیه‌ای به هم‌نسلان خود دارید؟
تنهایی یا دور شدن از روزمره و افراد دیگر، قدرت تصور و ادراک را بالا می‌برد؛ چون حواس ما را متمرکز می‌کند روی رفتارها و کنش‌ها و همچنین تجلیل وارانه ما را به سمت درک ناشناخته‌ها سوق می‌دهد؛ و خُب این موضوع یعنی طرح سؤال. بعد تحلیل آن موضوع برحسب اطلاعات آرشیوی که ما در طی زندگی جمع کردیم و گاهی غافل بوده‌ایم از آن، همه را به سمت خواندن مطلب‌ها راهنمایی می‌کند؛ و این انگیزه است. انگیزه‌ای برای دانستن یا بیشتر دانستن. حالا فکر کنید این انگیزه باعث علاقه‌مندی ما به خواندن بشود به‌صورت ثابت، پس باید از کرونا متشکر باشیم.
در این ایام من کتاب‌های جدیدی را که می‌خواندم، خلاصه‌نویسی کردم، خلاصه‌ای از عنوان و موضوع شخصیت‌پردازی‌ها و بعد قسمت مهم یعنی تحلیل زیر متن یا تحلیل موضوع، این کار ما را هم به نوشتن و هم به خواندن علاقه‌مند خواهد کرد که حتماً پیشنهاد می‌کنم به همه از جمله هم‌نسلانم انجامش دهند.
دختران امروز، مادران فردا به شمار می‌آیند، به نظر شما شایسته است دختران چگونه باشند تا در آینده بتوانند عادت به مطالعه را در بین فرزندان خود شکل بدهند؟
قبل از پاسخ دادن به این پرسش باید بگویم دختران و پسران در انتقال فرهنگ به‌خصوص فرهنگ اصیل کتابخوانی به یک‌میزان سهم می‌برند و مسئول‌اند؛ اما دختران وطن ما می‌توانند با نفوذ و دقت قابل توجهی این کار را انجام بدهند. به این شکل که کتاب بخوانند، گزیده انتخاب کنند و بخوانند. این موضوع مهمی است، گزیده و مطلوب خواندن از زیاد خواندن بهتر است. یا اگر بخواهم به مورد دیگری اشاره کنم به‌عنوان نمونه برای کسانی که می‌خواهند بنویسند، معتقدم کافی است در ابتدا نوشتن را به‌عنوان یک مهارت نگاه کنند؛ مهارتی که نیاز به ممارست دارد تا بتوانند متن مطلوبی را خلق کنند.
به‌عنوان یک نویسنده معتقدم اگر از کلمه «متن» استفاده می‌کنم، منظور صرفاً هر واج و کلمه و جمله است و هرچه از ارتباط آنها به وجود می‌آید و با در نظر نگرفتن قالب‌هاست. همچنین دومین قدم جرئت برای نوشتن است؛ جرئت مقوله مهمی است؛ هم برای تقلید از نویسندگان کلاسیک به‌عنوان الگو و هم برای رسیدن به تفاوت‌ها و خلق و نوآوری. درمجموع همه انسان‌ها با خواندن کتاب به فرای احساسات و عواطف و جریان‌های گفته و ناگفته می‌روند و این لذتی انسانی است، برای هدیه کردن این ارزش به نسل بعد باید از همان کتاب‌ها کمک گرفت. باید دانست و دانستن راهکارها با خواندن میسر است.
همچنین عادت به مطالعه برای فرزندان، از عادت کردن به مطالعه برای خودمان به وجود می‌آید. آنها می‌بینند و حالا تکرار و تا قسمت قابل‌توجهی تکرار و تکرار و بعد حالا می‌شود گفت این جزو تو خواهد شد. کتاب خواندن جزوی از تو است؛ بنابراین گفتن جملاتی از این دست به کودکان که «اگر این کتاب را بخوانی به پارک می‌رویم» و یا «برایت خیلی خوبه»، به نظرم کاری از پیش نمی‌برد. بچه‌ها برای شروع نیاز به الگو دارند و شما (دختر امروز و مادر فردا) باید متناسب با مواردی که از آنها انتظار دارید، رفتار کنید؛ حتی برای دقایقی در روز کتاب بخوانید. کودکان باید ببینند کتاب خواندن از مدام تمیز کردن خانه مهم‌تر است. چون شما باید به ذهن که مکانی برای روان شماست، بیشتر از هر چیزی اهمیت بدهید زیرا کودکان مقلدهای مستعدی هستند که می‌توانند در آخر خالق باشند.
به‌عنوان یک بانوی جوان اهل مطالعه و ساعی در نوشتن، به جامعه دختران هم‌استانی خود و دیگر نقاط کشور، مطالعه چه کتاب‌هایی را توصیه می‌کنید و ضروری می‌دانید در مسیر زندگی مطالعه کنند؟
محیط‌های متفاوت و فرهنگ‌های متفاوت، علاقه‌مندی‌ها و حتی لزوم مطالعه مباحث رو متفاوت می‌کند؛ یعنی خانمی در یک شهر کوچک‌تر با مشکلات و چالش‌ها و یا فواید مختص همان محیط منجر به علاقه‌مند یا ملزوم به مطالعه یک کتاب می‌شود، پس آسیب‌شناسی یا اثربخشی مسائل و از همه مهم‌تر فرهنگ‌عامه در انتخاب تأثیر بسزایی دارد.
اما برای در میان گذاشتن تجربیات اندکم باید بگویم من کتاب خواندن را با کتاب‌های روانشناسی مادرم شروع کردم. خواندن کتاب‌هایی که مستقیما با زندگی و نحوه عملکرد ما در پایگاه‌های اجتماعی و شخصی‌مان ارتباط دارد، به نظرم حائز اهمیت است. مثلا کتاب‌های برای کنترل رفتارها و نحوه برخورد ما با مسائل، از سویی دیگر خواندن کتاب‌های ادبی کلاسیک زمینه مناسبی برای شروع است.
اما نکته خیلی مهم از نظر من این است که ما کتاب‌ها را در امتداد هم و در فواصل مشخص انتخاب کنیم؛ به این منظور که اگر در ماه دارید روی یک مسئله مثل بخشش و بخشودگی تمرکز می‌کنید، سعی کنید کتاب‌های مرتبط با این مبحث را بخوانید و مبحث جدیدی با مضمون مثلاً طب سنتی وارد این علوم را نکنید. بعدش بعد از یک‌فاصله زمانی به سراغ مبحث دیگری بروید.
چندی پیش «ووچکوویچ،» نماینده انتشارات «لاگونا» از بزرگ‌ترین ناشران کشور صربستان اظهار کرده بود که خواندن روزمره کتاب به انسان آرامش می‌دهد و ما را از واقعیت‌های کنونی به خاطر بیماری همه‌گیر ویروس کرونا دور کرده و قدرت ذهنی ما را تقویت می‌کند. نظر شما چیست و در این راستا چه توصیه‌ای به هم‌نسلان خود دارید؟
تنهایی یا دور شدن از روزمره و افراد دیگر، قدرت تصور و ادراک را بالا می‌برد؛ چون حواس ما را متمرکز می‌کند روی رفتارها و کنش‌ها و همچنین تجلیل وارانه ما را به سمت درک ناشناخته‌ها سوق می‌دهد؛ و خُب این موضوع یعنی طرح سؤال. بعد تحلیل آن موضوع برحسب اطلاعات آرشیوی که ما در طی زندگی جمع کردیم و گاهی غافل بوده‌ایم از آن، همه را به سمت خواندن مطلب‌ها راهنمایی می‌کند؛ و این انگیزه است. انگیزه‌ای برای دانستن یا بیشتر دانستن. حالا فکر کنید این انگیزه باعث علاقه‌مندی ما به خواندن بشود به‌صورت ثابت، پس باید از کرونا متشکر باشیم.
در این ایام من کتاب‌های جدیدی را که می‌خواندم، خلاصه‌نویسی کردم، خلاصه‌ای از عنوان و موضوع شخصیت‌پردازی‌ها و بعد قسمت مهم یعنی تحلیل زیر متن یا تحلیل موضوع، این کار ما را هم به نوشتن و هم به خواندن علاقه‌مند خواهد کرد که حتماً پیشنهاد می‌کنم به همه از جمله هم‌نسلانم انجامش دهند.
نظر شما