کتاب «جرعهی آن بادهی بیزینهار» با عنوان فرعی «گزیده 190 غزل از غزلهای مولانا خداوندگار در دیوان شمس» به قلم «کیمیا تاجنیا» منتشر شد.
بر این گزیده، مقدمهای افزوده شده که مبنای آن به روایت گردآورندهی اثر، طرح دقایق نو دربارهی مولانا و ارجاع به لطایف کتاب «مناقب العارفین» بوده است؛ کتابی که به نظر میرسد خوانندهی علاقمند، با اهمیت و طُرفهی نگاشتههای آن در باب مولانا کمتر آشناست.
غزلها از کلیات شمس تبریزی، تصحیح مرحوم کاظم برگنیسی، گزین شده که خود بر اساس چاپ شادروان فروزانفر تدوین و نشر یافته است.
در بخشی از پیش گفتار کتاب میخوانیم:
«روایت مولانا از باشندگی معناییاش در دیوان شمس، روایتی پر تبوتاب و عتیق و عجیب است. جانگویهها و جانمویههای خداوندگار از تجربه سهمگین عشق و شهود، دیوان غزلهایش را به «مَسرَحِ مَشروح» شیدایی و سرمستی بدل ساخته است. ابعاد عشق و زندگی در شعر خداوندگار به پهنای لایتناهی است و این، پایاپایی و رویارویی با ساحات فکر و شعر او را بیمُنتَها و مسحورکننده میسازد. از هر رنگ و هر حالت و هر بوی و بهجتی در غزل مولانا نشانی هست. عشق و شعر و زندگی در جهان خداوندگار واماندگی و تعطیل نمیشناسد...
متون ادبی ما به یک تعبیر، متونی خود بسندهاند. این مفهوم به ویژه در باب متون تغزّلی ما مصداق مییابد. نقش بزرگ و موثر متون غنایی و تغزّلی ما قوّت بخشیدن به مذاق ادبی مخاطب و درگیرکردن حواسّ شهودی او با معناها و تداعیهاست. در این گزیدهی «صد و نود غزل از غزلهای مولانا خداوندگار در دیوان شمس» کوشش بر آن بوده تا تمهیدات خوانش درست و بدون اشکال متن حتّی برای خواننده غیرمتخصّص هم مهیّا شود.
ای یوسُفِ خوش نامِ ما، خوش می رَوی بر بامِ ما
ای دَر شِکَسته جامِ ما، ای بَردَریده دامِ ما
ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ مَنصورِ ما
جوشی بِنِه در شورِ ما، تا می شود انگورِ ما
ای دِلبَر و مَقصودِ ما، ای قِبله و مَعبودِ ما
آتش زدی در عودِ ما، نَظّاره کُن در دودِ ما
ای یارِ ما، عَیّارِ ما، دامِ دلِ خَمّارِ ما
پا وامکَش از کارِ ما، بِستان گِرو دَستارِ ما
در گِل بِمانده پایِ دِل، جان می دهم چه جایِ دل
وز آتشِ سودایِ دل، ای وایِ دل، ای وایِ ما
برای دسترسی به این کتاب، میتوانید به سایت اینترنتی www.cheshmandazketab.ir مراجعه کنید.
نظر شما