به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، سعید تشکری نویسنده مشهدی است که عمده آثار خود را به حوزه ادبیات شهری رضوی اختصاص داده. تشکری خود را داستان‌نویس شهر امام رضا(ع) می‌داند و معتفد است «نوشتن سخت ترین کار دنیاست؛ چون با نوشتن همواره باید نو باشید. نمی‌توانید نان گذشته را بخورید و هر چه جلو می‌روید باید این پختگی شدیدتر باشد تا بتوانید خودتان را اثبات کنید. آدم‌ها در ذهن ما شناسنامه دارند. هرچه تعداد این شناسنامه‌ها بیشتر شود در نوشتن موفق‌تر خواهید بود و این کار سختی است که حافظه مدام فعال باشد، درواقع اینکه درباره مشهد می‌نویسم به همین علت است.»

رابطه غنی با حضرت رضا(ع) ویژگی آثار او است. حضرت برایش رفیق اعلی است و سعی کرده قبله‌ نوشته‌هایش، حضرت رضا(ع) باشد؛ چرا که معتقد است «اگر این‌طور باشد او خودش مخاطب می‌فرستد، کشفت می‌کند و غریبت نمی‌گذارد.»

این چهره سال هنر انقلاب اسلامی خراسان رضوی در سال 98 که در دهه کرامت سال جاری به عنوان خادم فرهنگ رضوی مشخص شد، آثار متعددی از جمله «رژیسور»، «پاریس‌پاریس»، «اوسنه گوهرشاد»، «مفتون و فیروزه»، «هرایی»، «هندوی شیدا»، «کافه داش آقا»، «موقف»، «ولادت»، «سیمیا»، «بار باران» ، «غریب قریب» و «دورتاب» را در کارنامه کاری خود دارد اما، اصلی‌ترین چیزی که می‌تواند همه این‌ها را برای آقای نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس، خوشایند کند «خادمی امام رضا علیه السلام است.»

سعید تشکری در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایبنا، سرنوشت ادبیات دینی و به‌تبع آن، ادبیات رضوی در کشور را نه تنها راضی کننده ندانست؛ بلکه غم‌انگیز خواند و گفت: رشد و پیشرفت ادبیات رضوی بیش از این که حاصل یک سیاست فرهنگی باشد، حاصل عشق فردی نویسندگان است و به همین خاطر، ما شاهد فراز و فرود بسیار جدی در این حوزه بودیم.

وی ادامه داد: در زمانی که نه جشنواره بین‌المللی امام رضا بود و نه این میزان کتاب در حوزه ادبیات رضوی وجود داشت؛ برخی نویسندگان جای خالی ادبیات رضوی و ادبیات عاشورایی را احساس و شروع به تولید اثر کردند؛ آن هم در روزگاری که با آثاری درمورد زندگی امام رضا(ع) روبه‌رو بودیم که چیزی به اسم ادبیات در آن‌ها وجود نداشت و تنها رونویسی یا بازنویسی منابع یا منبعی همیشگی بودند.

«این نویسندگان، علاوه بر وفاداری به اقتباس، به تولید ادبیات داستانی هم توجه کردند و آن را شکل دادند». تشکری با بیان این نکته گفت: این تعداد نویسنده برای اینکه اثبات کنند این نوع ادبیات مورد وفای جامعه و بزرگان دین است، شرایط خیلی سختی را طی کردند تا امروز شما به نمونه‌هایی رسیدید که توانسته‌اند راه را برای ورود سایرین به این مسیر باز کنند؛ با این وجود چون دوباره‌نویسی و بهره‌برداری از آثار گذشته دوباره منجر به تولید آثار تکراری شده و می‌شود. بنابراین مدتی است که با همان شکل قبلی ادبیات رضوی روبه‌رو هستیم و فقط داشته‌هایمان بیشتر از گذشته شده است.

تشکری اضافه کرد: فقدان سیاست کلان فرهنگی در حوزه ادبیات رضوی و بیگانگی مدیران فرهنگی با این داستان‌ها، بزرگ‌ترین نقصانی است که این نوع ادبیات با آن روبه‌رو است؛ نقصانی که حمایت ناکافی و ناشایستی را از سوی آنان به دنبال دارد.

این خادم فرهنگ رضوی گفت: در انتشارات «به‌نشر» آستان قدس رضوی، حمایت از آثار رضوی صورت گرفته اما این آثار، پاسخگوی نیاز عمومی جامعه نیست و نیازمند تکثر بیشتری از حضور نویسندگان هستیم؛ چرا که حضور تنها چند نویسنده نامدار در این حوزه، باعث ایجاد ادبیاتی مشابه می‌شود که در این‌صورت مخاطب، رغبتی برای مطالعه آثار رضوی ندارد.

سعید تشکری ادامه داد: باید نوعی فاخرگرایی و الگوسازی در این ادبیات شکل بگیرد و این امکان منحصر‌به‌فردی است که در اختیار انتشارات «به‌نشر» قرار دارد؛ نشری که تاکنون زحمات بسیاری کشیده و این مهم را انجام داده اما به‌نظر می‌رسد که ما برای ایجاد پایگاه ادبیات رضوی در خراسان رضوی، نیازمند تکثر بیشتری هستیم.

وی در انتها ضمن تاکید بر لزوم توجه به تکثرگرایی در ادبیات رضوی، گفت: انتشارات «به‌نشر» به‌عنوان بزرگترین انتشارات شرق کشور، باید بیش از گذشته در سطح ملی کار کند به گونه‌ای که شاهد دعوتی عام‌تر با تولیدی خاص‌تر باشیم و هم چنین سیستم توزیع و میزان نمایندگی‌ها به گونه‌ای باشد که آثار ارزشمند تولید شده به‌راحتی به دست همه مردم برسد.