به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر، محمدجواد فخرایی در سال 1329در برازجان متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان‌های «آفتاب» و «دانش» پشت سر گذاشت و در سال 1349 موفق به اخذ دیپلم از دبیرستان فرخی برازجان شد.
فخرایی در سال 52 با پایان یافتن دوره سربازی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به‌عنوان معلم در روستاهای بخش بوشکان شهرستان دشتستان مشغول به خدمت شد. وی در سال 58 در رشته تاریخ در مقطع کارشناسی از دانشگاه تبریز دانش‌آموخته و از طریق آموزش و پرورش آذربایجان غربی به منطقه سعدآباد دشتستان منتقل شد.
فخرایی پس از 10 سال تدریس در دبیرستان‌های شبانکاره و آبپخش، به برازجان منتقل و در آنجا مشغول به خدمت شد و در نهایت مهرماه 1383 بازنشسته شد. وی در این تنها اثر خود به نام «دشتستان در گذر تاریخ» (سال 83) را منتشر کرد؛ کتابی ارزشمند که در آن به معرفی شهرستان دشتستان در ابعاد مختلف نظیر بعد فرهنگی، آداب و رسوم و نقش تاریخی آن و... پرداخته شده است. افزون بر این، از فخرایی مقالات و پژوهش‌های متعدد تاریخی در مطبوعات استان و کنگره‌ها و همایش‌ها استانی و ملی منتشر شده است.
وی یکی از فعالان عرصه فرهنگ و تاریخ دشتستان و از اعضای اصلی انجمن تاریخ و فرهنگ و ادب دشتستان به‌شمار می‌رفت. این تاریخ‌پژوه در طول حیات خویش بارها با برگزاری نکوداشت‌هایی با عنوان «فرزانگان دشتستان» به معرفی نخبگان و فعالان ادبی، تاریخی و فرهنگی، ورزشی، خیرین و... این شهرستان مبادرت ورزیده است.
برگزاری کنگره «به شهادت سکوت» در سال 96 یکی از رویدادهایی بود که با همت محمدجواد فخرایی به‌منظور «معرفی نقش دشتستان در مبارزه با استعمار در برازجان» برگزار شد. وی همچنین تلاش و عزم وافری در مسیر شناساندن تاریخ و فرهنگ دشتستان و استان بوشهر در قالب مصاحبه‌های گوناگون، مقالات و دست‌نوشته‌ها و تاریخ شفاهی داشته است.
فاطمه کرمپور، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر طی پیامی درگذشت این تاریخ‌پژوه را به جامعه فرهنگی استان تسلیت گفت. در این پیام آمده است:
«إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ خبردرگذشت استاد محمدجواد فخرایی برای تمامی فرهنگ دوستان و نویسندگان دشتستان بسیار سخت و اندوهناک است. استاد فخرایی از مفاخر استان و فخر دشتستان بود که حضورش در هر محفلی قوت قلب برای همه ما بود. او معلمی دلسوز، مهربان و متعصب بر زادگاه و منطقه‌ی خود که واقعا عاشق دشتستان بود و نام دشتستان که می‌آمد، مانند بچه‌ای که در آغوش مادرش پناه بگیرد، اشک شوق از چشمانش سرازیر می‌شد. بدین وسیله این ضایعه سخت را به خانواده بزرگ فخرایی و تمامی دوستداران فرهنگ و هنر این منطقه تسلیت می‌گویم و آرزو می‌کنم نویسندگان این دیار، راه و اندیشه استاد را در پیش بگیرند».
فخرایی در سال 52 با پایان یافتن دوره سربازی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و به‌عنوان معلم در روستاهای بخش بوشکان شهرستان دشتستان مشغول به خدمت شد. وی در سال 58 در رشته تاریخ در مقطع کارشناسی از دانشگاه تبریز دانش‌آموخته و از طریق آموزش و پرورش آذربایجان غربی به منطقه سعدآباد دشتستان منتقل شد.
فخرایی پس از 10 سال تدریس در دبیرستان‌های شبانکاره و آبپخش، به برازجان منتقل و در آنجا مشغول به خدمت شد و در نهایت مهرماه 1383 بازنشسته شد. وی در این تنها اثر خود به نام «دشتستان در گذر تاریخ» (سال 83) را منتشر کرد؛ کتابی ارزشمند که در آن به معرفی شهرستان دشتستان در ابعاد مختلف نظیر بعد فرهنگی، آداب و رسوم و نقش تاریخی آن و... پرداخته شده است. افزون بر این، از فخرایی مقالات و پژوهش‌های متعدد تاریخی در مطبوعات استان و کنگره‌ها و همایش‌ها استانی و ملی منتشر شده است.
وی یکی از فعالان عرصه فرهنگ و تاریخ دشتستان و از اعضای اصلی انجمن تاریخ و فرهنگ و ادب دشتستان به‌شمار می‌رفت. این تاریخ‌پژوه در طول حیات خویش بارها با برگزاری نکوداشت‌هایی با عنوان «فرزانگان دشتستان» به معرفی نخبگان و فعالان ادبی، تاریخی و فرهنگی، ورزشی، خیرین و... این شهرستان مبادرت ورزیده است.
برگزاری کنگره «به شهادت سکوت» در سال 96 یکی از رویدادهایی بود که با همت محمدجواد فخرایی به‌منظور «معرفی نقش دشتستان در مبارزه با استعمار در برازجان» برگزار شد. وی همچنین تلاش و عزم وافری در مسیر شناساندن تاریخ و فرهنگ دشتستان و استان بوشهر در قالب مصاحبه‌های گوناگون، مقالات و دست‌نوشته‌ها و تاریخ شفاهی داشته است.
فاطمه کرمپور، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر طی پیامی درگذشت این تاریخ‌پژوه را به جامعه فرهنگی استان تسلیت گفت. در این پیام آمده است:
«إِنَّا للّه وإِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ؛ خبردرگذشت استاد محمدجواد فخرایی برای تمامی فرهنگ دوستان و نویسندگان دشتستان بسیار سخت و اندوهناک است. استاد فخرایی از مفاخر استان و فخر دشتستان بود که حضورش در هر محفلی قوت قلب برای همه ما بود. او معلمی دلسوز، مهربان و متعصب بر زادگاه و منطقه‌ی خود که واقعا عاشق دشتستان بود و نام دشتستان که می‌آمد، مانند بچه‌ای که در آغوش مادرش پناه بگیرد، اشک شوق از چشمانش سرازیر می‌شد. بدین وسیله این ضایعه سخت را به خانواده بزرگ فخرایی و تمامی دوستداران فرهنگ و هنر این منطقه تسلیت می‌گویم و آرزو می‌کنم نویسندگان این دیار، راه و اندیشه استاد را در پیش بگیرند».
نظر شما