افراسیابی در رادیو گفتوگو بیان کرد: باید بخشی وجود داشته باشد تا بواسطه آن مطالبه گری از دولت و بخشهای مختلف صورت بگیرد.
وی افزود: برای نشر دیجیتال دو گونه شیوه متصور هستیم، حوزه «نشر برحامل» است که در مقطعی آن آئیننامه تصویب شد که ابزارهایی مانند CD و DVD که حامل دیجیتال بودند، مرسوم بود و دیگری، «نشربرخط» به معنای محتوایی که توسط سایتها و شبکههای مجازی در بستر اینترنت منتشر میشد؛ بنابراین این دو مفهوم در آئیننامه از قبل وجود داشت.
موسس انجمن سواد رسانهای ایران همچنین گفت: با توجه به بحث شیوع کرونا و اینکه ناشران سنتی احساس کردند که باید از بسترهای دیجیتال بهصورت بهتری بهره بگیرند این مفهوم امروزه بیشتر برسر زبانها افتاد. همچنین با مورد توجه واقع شدن برنامههایهای حوزه کتاب این موضوع بیشتر مطرح شد.
افراسیابی در ادامه اضافه کرد: در ابتدای این آئیننامه، نشر دیجیتال تعریف شده و آمدهاست که «نشر دیجیتال قرار دادن داده در معرض عرضه از طریق رسانههای دیجیتال که به دو گونه نشر برحامل و برخط تقسیم میشد و هر پدیده شامل آثار دیداری، شنیداری، نوشتاری و یا ترکیبی از آنها در هر شکل و قالبی را شامل میشود.» و بسیار جامع و مانع است و هر برنامه و امری که در فضای دیجیتال منتشر شود، ذیل این سند است؛ بنابراین نشر دیجیتال همه حوزههای انتشار مولتیمدیا یا چند رسانهای را در بر میگیرد.
وی با بیان اینکه خلا یک جای قدرتمند در بخش خصوصی احساس میشود، گفت: باید بخشی وجود داشته باشد که مطالبهگری را از دولت و بخش مختلف انجام دهد و تنظیمگری را در تعاملات اقتصادی انجام دهد، بنابراین مقرر شد تا کنسرسیومی از فعالان حوزه تولید و نشر محتوا تشکیل شود که بخش خصوصی محور یکی از اعضای اصلی این کنسرسیوم مجموع ناشران کودک و نوجوان است و هدف نیز سرعتبخشی است و در تلاش هستیم که یک مجموعه قدرتمند خارج از فضای دولت، یک بخش خصوصی قدرتمند ایجاد کند که مطالبهگری توسط این بخش صورت بگیرد.
نظر شما