تابستان بود و برخلاف اغلب اوقات که اردبیل هوای مطبوعی در این فصل دارد، روزهای بسیار گرمی را می‌گذراندیم. در چارچوب درِ ورودی که قرار گرفتم، تصویر 20 سال پیش از خاطرم گذشت که دانشجو بودم و دنبال کتاب می‌گشتم. امروز هم مثل همان‌روز کتاب جابه‌جا می‌کرد. با این تفاوت که آن‌روزها سر حال‌تر بود.
خود و رسانه متبوعم را معرفی کردم و غرض را در میان گذاشتم. گفت: «حوصله شرح قصه نیست». قول دادم چند دقیقه‌ای بیشتر مزاحم نشوم. گفت: «دخترم! گرما و ماسک کلافه‌ام کرده؛ می‌بینی که.. نمی‌تونم رو پا وایستم». راستش اول به احترام، دوم از سر دلسوزی، کوتاه آمدم. اجازه خواستم چند عکس بگیرم و بعدتر که مساعدتر بودند برگردم. گفت: «حرفی هم برای گفتن نیست. کتاب می‌فروشم؛ همین. بقیه رو همه می‌دونند». عکس که می‌گرفتم، فکر نمی‌کردم آخرین تصویرم از او همین باشد یا روزی به یکی از پر بازخوردترین عکس‌ها در میان اردبیلی‌ها بدل شود.
راست گفته است قیصر امین‌پور: «ناگهان چه‌قدر زود دیر می‌شود». غروب 28 آبان 1399 خبر رسید که «اسرافیل یاوریان» از ما جدا شد و جهانی دیگر را برگزید.
.jpg)
وی در سال ۱۳۱۴ در شهر اردبیل به دنیا آمد. تا سوم دبیرستان تحصیل کرد و پس از خدمت سربازی، تا مدتی در ادارات خالصه و آبیاری وزارت کشاورزی به کار اداری مشغول بود. در سال ۱۳۳۹ با پس‌اندازی ناچیز، مغازه‌ای در مرکز شهر اجاره کرد و به عنوان دومین کتابفروشی اردبیل به این پیشه پرداخت. در این مدت نمایندگی انحصاری انتشارات امیرکبیر، نمایندگی روزنامه اطلاعات و خبرنگاری برای این روزنامه، آبونمان مجلات ماشین، دانشمند، الکترونیک و ... به علاوه نمایندگی کاسیو ( دستگاه کپی، صندوق، ماشین حساب و …) را نیز عهده‌دار بود.
یاوریان در سال ۱۳۸۸ به عنوان کتابفروش برتر، هدیه و لوح تقدیری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرد و در سال ۱۳۹۷ نیز بار دیگر با عنوان کتابفروش نمونه در حضور وزیر فرهنگ وقت، از وی تقدیر شد.
بنا به این گزارش، بر اساس اعلام خانواده مرحوم، به سبب شرایط فعلی و همه‌گیری بیماری، هیچ مراسمی اعم از تشییع و تدفین به شکل عمومی برگزار نخواهد شد.
نظر شما