به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، انتشارات یاقوت علم تازه‌ترین مجموعه شعر حسن گل محمدی (فریاد) را با عنوان «از سکوت تا فریاد» با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۲۲۲ صفحه و بهای ۴۵ هزار تومان منتشر کرد.
این مجموعه سروده‌های بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ شاعر را دربر می‌گیرد. اشعار سال ۹۹ او بیشتر حال و هوای کرونایی دارد و بخشی از این مجموعه «عاشقانه‌های کرونایی» شاعر است.
حسن گل‌محمدی، نویسنده، مترجم و منتقد ادبی است که پیشتر به قلم او کتاب‌هایی چون «امیرهوشنگ ابتهاج: شاعری که باید از نو شناخت»، «دکتر شفیعی کدکنی چه می‌گوید؟»، «نیما چه می‌گوید؟» «تصحیح دیوان شاطر عباس قمی»، «اندیشه‌های ایرانی برای زندگی امروز» و ترجمه‌های «فریاد آفریقا: سرودهایی از شاعران تانزانیا سرزمین فقر و جنگل» و «قصه‌ها، افسانه‌ها و سروده‌های مردم و سرزمین کانادا» منتشر شده‌اند.
«از سکوت تا فریاد» بیشتر شعرهای آزاد شاعر را دربر می‌گیرد. مجموعه اشعار در قوالب کلاسیک او پیشتر توسط انتشارات کومش منتشر شده است.
در بخشی از شعر «قرنطینه، فقر، خودکشی» به نقل از صفحه ۱۸۷ کتاب می‌خوانیم:
من در قرنطینه
به دختری فکر می‌کنم
که از فقر خودکشی کرد.
چرا لباس‌هایت را عزیزم سوزاندی
ما به آنها نیاز داشتیم
تا در موزه تمدنی که ساخته‌ایم
به نمایش بگذاریم
و آیندگان بدانند
ما چگونه زیسته‌ایم و چگونه مرده‌ایم.
از آن روز به بعد
من هر روز
من هر شب
من هر ساعت
صد بار می‌میرم و به یاد اتاق محقر و فقیرانه
پدر و مادرت
گریه می‌کنم.
آه، چه آتشی به دلمان زدی
رنج بیماری کرونا
و مردن فله‌ای انسان‌ها
کم بود تو هم
نمک بر زخم‌های درون ما
پاشیدی…
این مجموعه سروده‌های بین سال‌های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ شاعر را دربر می‌گیرد. اشعار سال ۹۹ او بیشتر حال و هوای کرونایی دارد و بخشی از این مجموعه «عاشقانه‌های کرونایی» شاعر است.
حسن گل‌محمدی، نویسنده، مترجم و منتقد ادبی است که پیشتر به قلم او کتاب‌هایی چون «امیرهوشنگ ابتهاج: شاعری که باید از نو شناخت»، «دکتر شفیعی کدکنی چه می‌گوید؟»، «نیما چه می‌گوید؟» «تصحیح دیوان شاطر عباس قمی»، «اندیشه‌های ایرانی برای زندگی امروز» و ترجمه‌های «فریاد آفریقا: سرودهایی از شاعران تانزانیا سرزمین فقر و جنگل» و «قصه‌ها، افسانه‌ها و سروده‌های مردم و سرزمین کانادا» منتشر شده‌اند.
«از سکوت تا فریاد» بیشتر شعرهای آزاد شاعر را دربر می‌گیرد. مجموعه اشعار در قوالب کلاسیک او پیشتر توسط انتشارات کومش منتشر شده است.
در بخشی از شعر «قرنطینه، فقر، خودکشی» به نقل از صفحه ۱۸۷ کتاب می‌خوانیم:
من در قرنطینه
به دختری فکر می‌کنم
که از فقر خودکشی کرد.
چرا لباس‌هایت را عزیزم سوزاندی
ما به آنها نیاز داشتیم
تا در موزه تمدنی که ساخته‌ایم
به نمایش بگذاریم
و آیندگان بدانند
ما چگونه زیسته‌ایم و چگونه مرده‌ایم.
از آن روز به بعد
من هر روز
من هر شب
من هر ساعت
صد بار می‌میرم و به یاد اتاق محقر و فقیرانه
پدر و مادرت
گریه می‌کنم.
آه، چه آتشی به دلمان زدی
رنج بیماری کرونا
و مردن فله‌ای انسان‌ها
کم بود تو هم
نمک بر زخم‌های درون ما
پاشیدی…
نظر شما