یادداشت میهمان/ سعید کلاری؛
ضرورت رسیدگی اتحادیه و احقاق حقوق چاپخانهداران/ قطع برق و خاموشی «چراغ» چاپخانهها
قطع برق به واقع «چراغ» چاپخانهها را خاموش میکند... اتحادیه باید به عنوان متولی اول این صنعت برای احقاق حقوق صنفی و جبران خسارات هنگفت و بهبود شرایط، به جای شعار دادن قدمی عملی برداد.
«انتظار میرفت در سالی که مزین به نام تولید، پشتیبانیها و مانعزداییها است مسیر و روند حرکتی اقتصاد و تولید رو به بهبود قرار گیرد. اقتصاد از بند و بستها رها شود، سیستم بروکراسی در حالت رویایی، برچیده و در واقعیت تعدیل شود و به تبع آن موازیکاریها و روند صدور مجوزها اصلاح شود، همچنین فضای انحصاری که در دست دولت به عنوان رقیب قدر بخش خصوصی است، شکسته شود و فضایی رقابتی شکل بگیرد و در آخر تمام تصمیمات و مسیرها به تسهیل فضای کسب و کار و رونق تولید ختم شود.
اما اتفاقی که شاهد آن بودیم، خلاف گفتههای مقامات مسئول و تصورات ما انجام شد و این روزها هم عملاً «سیم برق» از پریز کشیده شده است. با توجه به تحریمهای سنگین و سهم بزرگی که بخش تولید و بخش صنعت در اقتصاد غیرنفتی و در تولید ناخالص ملی و ایجاد ثروت ملی دارند، باید بیشتر مورد توجه دولت قرار میگرفت اما شاهد بیمهریهای زیادی بود.
بهدنبال بیتدبیریها، صنعت چاپ از جمله صنایعی است که لطمات زیاد و بعضاً جبران ناپذیری را متحمل شده. در کنار فشارهای کمرشکن مختلف و مزمن شده که از گذشته بوده و استخوان در زخم مانده، مانند مالیات و بیمه و غیره و مشکلاتی از قبیل کمبود و گرانی کاغذ و مرکب و ملزومات و... که طی دو سال اخیر به شدت بروز کرده و به صورت حاد و لجام گسیخته بر گُرده این صنعت نشسته و مشغول جولان دادن است؛ مشکلاتی که هر کدامشان به تنهایی کافیست تا امید مدیران چاپخانه را به یاس تبدیل کند و عطای آن را به لقای آن ببخشد.
و اکنون اما در کنار تعطیلیهای گسترده واحدهای چاپی اما قطع برق به واقع «چراغ» چاپخانهها را خاموش میکند. این دیگر استعاره و کنایه نیست؛ بلکه خود واقعیت است، چاپخانه بدون داشتن برق کامل و حداقل ۸ ساعته، یعنی تعطیلی!
حتی یک ساعت تعطیلی از لحاظ محاسبات مدیریتی چاپ، مساوی است با ضرری هنگفت! پرسنلی که بابت قطع برق و تعطیل شدن اما حقوق کامل میگیرد، اداراتی که بیتوجه به مشکلات و تحت هر شرایطی حقوق خود را طلب میکنند مانند اداره مالیاتی که اخذ مالیاتش همیشه برقرار است و ...
همچنین مشتریانی که سرمایههای اصلی چاپخانه محسوب میشوند، اقدام به لغو قرارداد کرده و از دست میروند. ضررهای سنگین مالی که به دلیل نوسانات در قطعات برقی ماشینآلات میشود، موجب معیوب و از بین رفتن آنها میشود و جدای از ضرر مالی، اتلاف وقت زیاد به خاطر عدم وجود قطعات یدکی اصلی باعث خوابیدن و از کار افتادن ماشینها میشود که با در نظر گرفتن هزینههای سنگین سرمایهگذاری و تولید و نگهداری ممکن است باعث تعطیلی آن واحد شود.
در این میان ضررهای مالی بالا بیشتر متوجه چاپخانههایی است که محل آن به صورت اجارهای بوده و این هزینه به آنها در واقع تحمیل میشود. شخصاً شاهد بودم چاپخانههایی که به خاطر نوسانات برق در قسمت دفتری، سیستم نرمافزاری که شامل اطلاعات حسابداری، مالی، مشتریان و نمونه کارها بوده، از بین رفته و دچار خسارات زیادی شدند.
مدیر چاپخانهای که با تمام این مشکلات و سختیها میجنگد تا چراغ چاپخانهاش روشن بماند قابل تشویق و تقدیر است اما این نبرد به تنهایی سخت و ناممکن است. اما اتحادیه باید به عنوان متولی اول این صنعت در کنار اعضای صنف قرار گرفته، آنها را حمایت کرده و برای احقاق حقوق صنفی و جبران خسارات هنگفت و بهبود شرایط به جای شعار دادن، قدمی عملی برداد.
با توجه به جایگاه حقوقی این تشکل صنفی، بیشترین مسئولیت بر عهده اتحادیه است و مسئول اتحادیه نمیتواند با مصاحبه و توصیههای کلی از زیر بار آن شانه خالی کند باید با پذیرش مسئولیت، از ابزارهای قانونی برای استیفای حقوق ضایع شده صنعت چاپ دفاع و به اعضاء پاسخگو باشد.
نظر شما