داوود امیریان در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره کتاب «فرار شاهانه» که در قالب رمان نوجوانان نوشته شده است، عنوان کرد: «فرار شاهانه» یکی از کتاب‌های مجموعه روزهای انقلاب انتشارات سوره مهر است که به روایت فرار شاه در 26 دی 1357 برای گروه سنی نوجوانان می‌پردازد. در این کتاب مصور تلاش کردم با زبانی ساده و روان و به دور از بزرگنمایی به روایت آن اتفاق تاریخی مهم بپردازم. «محمدرضا با لبخندی تلخ قدم می‌زد در میان درختان سر به فلک کشیده کاخ سلطنتی و به خودش و زمین و زمان بدوبیراه می‌گفت. دستانش از دلواپسی و اضطراب می‌لرزید. قلبش تند می‌زد. قدم می‌زد تا دلش آرام بگیرد. به یاد پدرش رضاخان افتاد؛ به یاد روزهای تبعید در جزیره موریس آفریقای جنوبی. رضاخان جلو چشمانش قد کشید...»

امیریان با اشاره به ضرورت رعایت ادب در آثار تاریخی گفت: شرط تبدیل یک واقعه تاریخی به موضوع ادبیات داستانی موفق بهره‌گیری از اصل صداقت و دوری از جانبداری است. نویسنده نباید از توهین و کلمات دور از ادب و احترام استفاده کند. نفرت از یک شخصیت حتی محمدرضا شاه نباید به نویسنده اجازه دهد که از عفت کلام و ادب دور شود و از واژه‌های ناروا استفاده کند.

وی افزود: برخی از حوادث تاریخی مهم در انقلاب اسلامی از جمله فرار شاه می‌توانند از ابعاد مختلف بررسی شوند و دارای جذابیت کافی برای پرداختن ادبی هستند. برای ورود به این عرصه باید از تمام ظرفیت‌های موجود از جمله اسناد مکتوب، تاریخ شفاهی و خاطرات استفاده کرد و به تحلیل چند بعدی حادثه پرداخت.

این نویسنده در توضیح اصل امانت‌داری اظهار کرد: باید در بیان و روایت حوادث تاریخی در قالب رمان و داستان کوتاه از یک طرفه به قاضی رفتن و قضاوت صددرصدی پرهیز شود. به عنوان نمونه در بحث از سازمان‌های چریکی و حتی ساواک باید توجه داشت که برخی از نیروهای امنیتی شاه اقدامات موثری در مبارزه با گسترش دین‌های دروغی و نیز مبارزه با کسانی که امنیت کشور را در جریان‌های خارج از انقلاب اسلامی به خطر می‌انداختند، انجام دادند. همچنین تعدادی از نیروهای ساواک پس از انقلاب اسلامی به آموزش نیروهای انقلابی پرداختند.

امیریان در پایان گفت: در بیان داستان و رمان و نیز جمع‌آوری خاطرات شفاهی باید راستی آزمایی صورت گیرد تا دروغ و ناراستی محور موضوعی یک اثر ادبی نشود.