مجید رحمانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره موضوع این مجموعه داستان که نامزد پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل‌احمد در بخش داستان کوتاه شده است، گفت: درواقع موضوع متنوع است و هر داستان درون‌مایه خاص خودش را دنبال می‌کند؛ گر چه در کلیت آن به نقاط مشترک از یک درون‌مایه هم می‌توان رسید. این مجموعه 18 داستان دارد. آنچه در «ویروس عاشق» به عنوان مضامین مدنظرم بوده، شرحی است به فراخور از مانده‌های جنگِ هشت‌ساله و دنیای بچگی‌ام. هراسِ انسان از زمانِ مرده، رابطه‌ی جن-انسان و گوشی همراه، دلبستگی آدم‌ها به مزار مکان‌ها یا اشیاء، ساده‌دلی چوپانی در مواجهه با عشق و در روستایی با عقاید مذهبی، ورود شاعری شهیر از قرن‌های گذشته به اکنون، نگاهی دیگر به جنگ از دریچه چشمِ یک گاومیش، موتورسواری عاشق و بالاخره ره‌آوردی ترسناک در دوران کرونا.
وی افزود: این بیماری در سالی که به کشور ما آمد در ابتدا خیلی‌ها را ترساند. تصمیم گرفتم بنویسم. ویروس کرونا را به کرمی مرموز تشبیه کردم؛ اما ویروس عاشق، از آن دسته ویروس‌هایی است که باید به همه ما سرایت کند تا معنی زندگی را بفهمیم.
این نویسنده درباره آثاری که تاکنون منتشر کرده است، گفت: قبل از مجموعه «ویروس عاشق» دو رمان نوشته‌ام به نام‌های «نوزاد هفتادساله» و «روزگار ملخ». یک رمان نیز به نام «نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو» دارم که در انتظار انتشار است.
وی درباره وجه تمایز و تفاوت مجموعه داستان «ویروس عاشق» با دیگر آثارش بیان کرد: خب طبیعتا می‌توان شباهت‌ها و تفاوت‌هایی را پیدا کرد. این برمی‌گردد به دوره و شرایطی که نویسنده در آن قرار گرفته است. مطلبی که می‌توانم اضافه کنم این است که تک‌تک داستان‌های «ویروس عاشق» را در جلسات داستان‌نویسی خوانده‌ام و خیلی‌ها نقد کرده‌اند و من نیز در بازنویسی از آن نقدها خیلی استفاده کردم.
رحمانی، ارزیابی خود را درباره اینکه چرا داوران جایزه جلال به این اثر توجه کرده‌اند این‌طور توضیح داد: می‌دانم کار خیلی سختی را انجام داده‌اند؛ هم به لحاظ تعداد آثار و هم به لحاظ تصمیم‌گیری. خودم در مقیاس کوچک‌تر داور بوده‌ام و می‌دانم که چقدر انتخاب به خصوص در مراحل نهایی سخت است. واقعا نمی‌دانم چه ویژگی‌ای در داستان‌های من بود که به آن توجه کرده‌اند؛ شاید اینکه وقت زیادی روی آنها گذاشته‌ام؛ اما خودم تعبیری دارم که قبلا جایی نوشته بودم: «چه کرده‌ایم با سرشتِ داستان که در بازار و کوچه می‌نشینیم و به هم می‌گوییم:
- آی، داستان نگو!
یعنی چه؟ یعنی که داری چرت‌وپرت می‌گویی! برو سر اصل مطلب.»
مجید رحمانی، نویسنده مجموعه داستان «ویروس عاشق» (نامزد پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد) درباره پیشنهاد روند حمایتی مستمر در جایزه جلال برای فروش و دیده شدن بیشتر آثار و نقش نهادهای فرهنگی، ناشران و نویسندگان در این مسئله اظهار کرد: امیدوارم در شرایط کنونی همه آثار و کارهای خوب حمایت و دیده شوند. موفقیت در جشنواره به تنهایی نمی‌تواند عامل یک اثر خوب و معرفی به مردم باشد. در درجه اول حال خوبی را برای مردم عزیزم آرزو می‌کنم و اولویت اول، همیشه آنها هستند. همچنین، در درجه اول همت و تلاش خود نویسنده مهم است؛ به‌خصوص برای نسل جوان.
وی در پایان گفت: واقعیت این است که قبلاً به خیلی از انتشاراتی‌ها مراجعه کرده‌ام و مشکلات مربوط به کارشان را شنیده‌ام. هر کدام از آنها برای منتشر نکردن، دلایل اقتصادی و فرهنگی دارند. مسئله این است که هیچکس حاضر نیست صدای نویسنده را بشنود. برای نویسنده زشت است که کتاب‌هایش را توی کارتن بگذارد و برای فروش با تخفیف از پله‌های ارشاد یا مراکز کتابخانه بالا ببرد که با منت ازش بخرند. امیدوارم که سیستم فرهنگی و هنری طوری عمل کند که این حمایت و معرفی اثر، عملا اتفاق بیفتد؛ نه در مقام حرف، شعار و سمینار.
مجموعه داستان «ویروس عاشق» به قلم مجید رحمانی را نشر صاد منتشر کرده است.
وی افزود: این بیماری در سالی که به کشور ما آمد در ابتدا خیلی‌ها را ترساند. تصمیم گرفتم بنویسم. ویروس کرونا را به کرمی مرموز تشبیه کردم؛ اما ویروس عاشق، از آن دسته ویروس‌هایی است که باید به همه ما سرایت کند تا معنی زندگی را بفهمیم.
این نویسنده درباره آثاری که تاکنون منتشر کرده است، گفت: قبل از مجموعه «ویروس عاشق» دو رمان نوشته‌ام به نام‌های «نوزاد هفتادساله» و «روزگار ملخ». یک رمان نیز به نام «نام فیلم شیرین، کارگردان خسرو» دارم که در انتظار انتشار است.
وی درباره وجه تمایز و تفاوت مجموعه داستان «ویروس عاشق» با دیگر آثارش بیان کرد: خب طبیعتا می‌توان شباهت‌ها و تفاوت‌هایی را پیدا کرد. این برمی‌گردد به دوره و شرایطی که نویسنده در آن قرار گرفته است. مطلبی که می‌توانم اضافه کنم این است که تک‌تک داستان‌های «ویروس عاشق» را در جلسات داستان‌نویسی خوانده‌ام و خیلی‌ها نقد کرده‌اند و من نیز در بازنویسی از آن نقدها خیلی استفاده کردم.
رحمانی، ارزیابی خود را درباره اینکه چرا داوران جایزه جلال به این اثر توجه کرده‌اند این‌طور توضیح داد: می‌دانم کار خیلی سختی را انجام داده‌اند؛ هم به لحاظ تعداد آثار و هم به لحاظ تصمیم‌گیری. خودم در مقیاس کوچک‌تر داور بوده‌ام و می‌دانم که چقدر انتخاب به خصوص در مراحل نهایی سخت است. واقعا نمی‌دانم چه ویژگی‌ای در داستان‌های من بود که به آن توجه کرده‌اند؛ شاید اینکه وقت زیادی روی آنها گذاشته‌ام؛ اما خودم تعبیری دارم که قبلا جایی نوشته بودم: «چه کرده‌ایم با سرشتِ داستان که در بازار و کوچه می‌نشینیم و به هم می‌گوییم:
- آی، داستان نگو!
یعنی چه؟ یعنی که داری چرت‌وپرت می‌گویی! برو سر اصل مطلب.»
مجید رحمانی، نویسنده مجموعه داستان «ویروس عاشق» (نامزد پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد) درباره پیشنهاد روند حمایتی مستمر در جایزه جلال برای فروش و دیده شدن بیشتر آثار و نقش نهادهای فرهنگی، ناشران و نویسندگان در این مسئله اظهار کرد: امیدوارم در شرایط کنونی همه آثار و کارهای خوب حمایت و دیده شوند. موفقیت در جشنواره به تنهایی نمی‌تواند عامل یک اثر خوب و معرفی به مردم باشد. در درجه اول حال خوبی را برای مردم عزیزم آرزو می‌کنم و اولویت اول، همیشه آنها هستند. همچنین، در درجه اول همت و تلاش خود نویسنده مهم است؛ به‌خصوص برای نسل جوان.
وی در پایان گفت: واقعیت این است که قبلاً به خیلی از انتشاراتی‌ها مراجعه کرده‌ام و مشکلات مربوط به کارشان را شنیده‌ام. هر کدام از آنها برای منتشر نکردن، دلایل اقتصادی و فرهنگی دارند. مسئله این است که هیچکس حاضر نیست صدای نویسنده را بشنود. برای نویسنده زشت است که کتاب‌هایش را توی کارتن بگذارد و برای فروش با تخفیف از پله‌های ارشاد یا مراکز کتابخانه بالا ببرد که با منت ازش بخرند. امیدوارم که سیستم فرهنگی و هنری طوری عمل کند که این حمایت و معرفی اثر، عملا اتفاق بیفتد؛ نه در مقام حرف، شعار و سمینار.
مجموعه داستان «ویروس عاشق» به قلم مجید رحمانی را نشر صاد منتشر کرده است.
نظر شما