آیین یادبود یکصدمین سال آغاز انتشار روزنامه توفیق به مناسبت اهدای آرشیو مؤسسه توفیق به مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی برگزار میشود.
در این مراسم، احمد مسجدجامعی، هادی خانیکی، محمد جعفری قنواتی، غلامرضا کیانیرشید، هادی حیدری و مهسا طهرانی به ایراد سخن خواهند پرداخت.
این مجلس، شنبه، ٢۴ تیر، ساعت ١٠ صبح در مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی به نشانی میدان شهید باهنر (نیاوران)، خیابان شهید پورابتهاج (کاشانک)، نرسیده به سهراه آجودانیه، شماره ٢١٠، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، مرکز همایشهای بینالمللی رایزن، تالار رسول اکرم(ص) برپا میشود.
در ۱۳۰۱ خورشیدی و در زمان پادشاهی احمدشاه، حسین توفیق امتیاز نشریهای فکاهی به نام توفیق را اخذ کرد، چاپ این مجله تا به قدرت رسیدن رضاخان مشکلی نداشت و توفیق انتقادات ملایمی را از دستگاه حاکم میکرد اما به تدریج که رضاخان قدرت گرفت، فضای اجتماعی و سیاسی به مرور بسته و کار برای بسیاری از نشریات از جمله توفیق بسیار سخت شد، بنابراین تا ۱۳۱۷ خورشیدی این مجله مشی انتقادی نداشت و بیشتر با محتوای شعر، نثر و آگهی به چاپ میرسید. پس از مرگ حسین توفیق، مجله توفیق دچار توقف شد تا اینکه در ۱۳۱۹ خورشیدی با مدیریت فرزندش، محمدعلی توفیق، دوره دومش آغاز شد و تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ادامه داشت. در این دوره و پس از شهریور ۱۳۲۰ خورشیدی فضای سیاسی کمی بازتر شد. از اینرو، مطالب توفیق با حفظ روش فکاهی و طنزآمیز خود، همانند بسیاری از مجلات دیگر سیاسی و انتقادی شد.
بیثباتی سیاسی به سبب ناپایداری دولتها دستمایه اصلی توفیق برای انتقاد از دستگاه حاکم بود که توقیفهای پی در پی را به دنبال داشت اما به طور کلی توفیق از درگیری با دربار پرهیز میکرد، تنها در بحبوحه وقایعی که به کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ انجامید در مقالهای با عنوان «فتنه روسیاه» با تندی از محمدرضا پهلوی انتقاد کرد. محمدعلی توفیق به خاطر این مقاله ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در دفتر نشریه بازداشت و نخست در قلعه فلکالافلاک زندانی شد و بعد به جزیره خارک تبعیدش کردند. او پس از یک سال آزاد شد، مشروط بر اینکه فعالیت سیاسی نداشته باشد. در دوره سوم این مجله که در ۱۳۳۷ خورشیدی آغاز شد، محمدعلی توفیق نام این مجله و حق تالیف ۳۲ سال مندرجات آن را رسماً به برادران توفیق یعنی حسن، حسین و عباس توفیق که در سالهای آخر دوره دوم از اعضای تحریریه توفیق بودند، واگذار کرد. انتشار این دوره پرسروصدای توفیق زیر فشار شدید سانسور و با توقیفهای مکرر تا ۱۳۵۰ خورشیدی ادامه یافت. در این دوره ظاهر نشریه تغییراتی کرد از جمله جلدش رنگی و صفحاتش به تدریج بیشتر شد.
نظر شما