به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، سید علی‌اکبر حسینی از پیشگامان عرصه مطالعات تعلیم و تربیت اسلامی بود که پس از انقلاب نیز، فعالیت‌های آکادمیک خود را متمرکز در این حوزه کرد و حاصل سخت‌کوشی‌های وی در آن سال‌ها، عرضه دو اثر فاخر به جامعه علمی بود؛ کتاب «مباحثی چند پیرامون تعلیم و تربیت اسلامی» در سال 1362 و کتاب «تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی» در سال 1372، که هر دوی آن‌ها در همان ایام مورد استقبال قرار گرفتند.

استاد حسینی در کتاب اول پس از مطلعی پیرامون اهمیت مطالعات تعلیم و تربیت اسلامی پس از انقلاب به اقتضانات نظام تعلیم و تربیت اسلامی نظری انداخته و سپس در فصول بعدی، مباحثی چون: منابع تعلیم و تربیت اسلامی، چشم اندازهای نظام آموزشی اسلامی، تحلیل و بررسی نظریه‌های تربیتی، نظریه تربیتی اسلام و معلم در نظام تعلیم و تربیت اسلامی را مطرح می‌سازد.

او در این کتاب (سیری اجمالی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی)، سعی کرده تا خطوط کلی بزرگراه تعلیم وتربیت اسلامی ترسیم شود و تحولات و رویدادهای آموزشی در قالب نتیجه گیری‌های مشخصی ارائه شوند.

بحث از اهداف روش‌ها، سیاست‌های فرهنگی و آموزشی، توسعه و گسترش نهادها، تنوع در برنامه‌ها، فعالیت‌های مربوط به تألیف و تدوین کتب و رسالات اوج‌ها و حضیض‌ها و غیره به تناسب هر یک از فصول طرح و دنبال شوند و کوشش شود تا افقی روشن در برابر دیدگان خواننده گشوده شود.

ساخت و سازماندهی کتاب بر محور و یا بنیان تاریخ و فرهنگ تشیع هرگز به معنی بی اعتنایی و یا نادیده انگاشتن اهل سنت در این کاوش و کنکاش نبوده است. مولف آگاهانه کوشیده است تا از تعصب و خامی به دور باشد و همه آنچه را که نوشته است به مدارک و شواهد متعدد و محکم مستند کند. با این وصف کوشش مذکور هرگز مانع از آن نبوده است تا به هنگام لزوم از حقیقت به دفاع بر نخیزد و یا خدای ناکرده مصلحت اندیشی را بر حقیقت جویی برگزیند.

هر چند که از این کتاب می‌توان به عنوان متن درسی در درس تاریخ آموزش و پرورش اسلام و ایران مصوب ستاد انقلاب فرهنگی در دوره کارشناسی استفاده کرد اما معلمان و استادان باید توجه کنند که این کتاب تنها بخش‌های محدودی از مجموعه سر فصل‌های این درس را در بر می‌گیرد و اگر فرض کنیم که سر فصل‌های ارائه شده خالی از عیب و نقص و در ارتباط منطقی با هدف و موضوع درس باشند در این صورت لازم است خود به تصمیم مقتضی برسند و آنچه را که در این اثر نمی‌بینند در دیگر آثار بجویند.

در فصل «تعلیم و تربیت از بعثت تا وفات» این کتاب آمده است: «اگر بخواهیم در نظام تعلیم و تربیت اسلامی به نقطه شروعی برسیم، این نقطه بدون تردید به زمان بعثت یا نزول فرشته وحی بر پیامبر رحمت منتهی می‌شود. اولین آیات وحی که گاه از آنها به عنوان نخستین سند مدون تعلیم و تربیت اسلامی نیز نام برده می‌شود گواه صادق این مدعایند. چه در این آیات تأکید بر تعلیم و تربیت در چنان حدی است که این هر دو از صفات خداوند شمرده می‌شوند. هنگامی که پیامبر در غار حرا مشغول عبادت و تفکر بود، فرشته‌ای فرود آمد و یا قرار دادن لوحی در برابر او گفت: «اقرأ (بخوان!)» او که فردی بی‌سواد بود اظهار ناتوانی کرد که فرشته او را فشرد و درخواست قبلی را تکرار کرد. این عمل سه مرتبه تکرار شد و در دفعه سوم بود که پیامبر احساس کرد می تواند بخواند و آنچه را بر لوح نوشته شده بود خواند.

بخوان به نام پروردگارت که هستی را آغاز کرد. آدمی را از علق بیافرید. بخوان و پروردگار تو بسیار بخشنده است. آن کسی که به وسیله قلم آموزش داد. و آنچه را که آدمیان نمی‌دانستند بدانها آموخت. بدین‌سان کار تربیت و آموزش در معنای وسیع آن از همین نقطه آغاز گردید و پیامبر به عنوان اولین معلم و به اسوه و الگو شخصاً آن را بر عهده گرفت.»

کتاب «سیری اجمالی در تاریخ تعلیم و تربیت اسلامی» اثر علی‌اکبر حسینی در 268 صفحه و با قیمت 245000 تومان از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی روانه بازار نشر شده است.