فرهنگ به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: سي سال است كه نمايشنامه‌هاي ترجمه شده بر توليد آثار نمايشي ايراني سايه افكنده. از اين رو تعداد محدودي نمايشنامه‌نويس پرورش يافتند.
به گفته وي، اكبر رادي و بهرام بيضايي از جمله نويسندگاني‌اند كه در اين مدت رشد كردند و در مدتی طولاني با توجه به شرايط سخت توانستند بخشي از تاريخ را به درام تبديل كنند.
به گفته فرهنگ، سختي برگردان قصه‌هاي دراماتيك و تبديل آن به اثر نمايشي، از عواملي است كه باعث شده كمتر كسي به اين مقوله بپردازد و كار كردن آثار نمايشنامه‌نويسان غربي چون «شكسپير» باعث افتخار كارگردان‌ها شود. در حالي كه مطالعه و پژوهش در حوزه ادبيات نمايشي مي‌تواند ما را به سمت دستاوردهاي بزرگ سوق دهد.
وي در ادامه سخن خود، درباره تحقيق و پژوهش در اين حوزه به نمايشنامه «مرغ مينا» كه به قلم محمد ابراهيميان درباره رودكي نوشته شده، اشاره كرد و افزود: اين نويسنده ده سال براي نوشتن اين اثر وقت گذاشت كه چگونه با اصول نمايشنامه‌نويسي شخصيت‌هاي تاريخي را تبديل به اثر نمايشي كند و ابزارهاي مناسب را در اين راستا به كار ببرد.
به گفته فرهنگ، در دانشكده‌ها اصول و فنون تئاتر غربي آموزش داده مي‌شود و نمايش‌هاي ايراني چون تخت حوضي و تعزيه علمي نشده و جايگاه خود را پيدا نكرده است. اين در حالي است كه او مدعی است تئاتر غرب از آثار شرقي وام مي‌گيرد و كار عرضه مي‌كند.
وي يادآور شد: تا زماني كه برگردان آثار ادبي را ياد نگيريم و به آموزش آن فكر نكنيم، فضاي تئاتر همچنان بي‌رمق و كمرنگ خواهد بود و اصول و تكنيك نمايش در چارچوب خودش آموزش داده نخواهد شد.
سه‌شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۸۸ - ۱۰:۰۰
نظر شما