سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - یوسف ملایی: به مبارکی فرارسیدن هفته کتاب (۲۳ تا ۳۰ آبان‌ماه)، آمدیم که در قالب پادکست بگوئیم: در پناه کتاب می‌شود پرتقال چید، می‌توان پرواز کرد، امکان رفتن و رسیدن فراهم است، می‌شود به خدا رسید، بندگی کرد و سبز ماند.
کتاب، باغ بوده است. گنجشک را با تمام جیک جیک هایش تجربه کرده و کلاغ را با همه قارقارش می‌فهمد و دوست دارد. پرواز از باغ، از آشیانه ها از کتاب، نرم نرمک آغاز می‌شود. کتاب‌ها، سایه دارند، معطرند، کام و کلاممان را به شعر، شیرین می‌کنند. کتاب‌ها، ترجمه درختند، درخت‌ها را به دوستی و محبت می‌شناسند و کتاب‌ها را به اصالتشان. و چه جالب شاعر می‌گوید: «محبت از درخت آموز که سایه از سر هیزم شکن هم بر نمی‌دارد.»
کتاب‌ها از گُل گذشته‌اند. هم روی دست عاشقان عطر پاشیده اند و هم از هم پاشیدن قلب معشوقه ها را راز داری می‌کنند. کتاب‌ها از تهران، مزار شریف، عشق آباد و بندرعباس بی‌تردید خاطره دارند. دلنشین ترین لحظات با کتاب رقم می‌خورد زیرا صدای پای جویباران و موسیقی اعجاب انگیز طبیعت را در نهاد خود دارند.
کتاب‌ها اراده کرده‌اند که راه، روش و رسوم قشنگ قهرمانی را بیاموزند. کتاب‌ها، نمادند. نماد افتخار و فرهیختگی اند.کتاب‌ها فضیلت‌ند، عزتند، عزیزند. کتاب‌ها مشمول قانون مباهتند، التفات دارند به آب، به آفتاب، به آبادی. کتاب‌ها آراسته اند به واژگان سحرانگیز و تحفه ی شان تکان‌های تکاملی است تا به باغ بازگردیم.
کتاب‌ها، معجزه اند و معجزه ها کتابند. به کتاب می‌شود سوگند یاد کرد.(ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ.) کتاب‌ها مقدسند. کتاب‌ها نازل می‌شوند. کتاب‌ها نوستالژی اند. کهربایی اند، کتیبه اند، گنجینه اند. کتاب‌ها نامیرایند. کتاب‌ها میراثند. میراث مشترک بشریت. اما گاهی، کتاب، تنهایی تب می‌کند، دق می‌کند و شهید می‌شود و شهادت می‌دهد: اشهد ان عشق، اشهد ان قل إن کتاب.
نوشتار و خوانش: یوسف ملایی - هرمزگان، سرویس استان های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا).
نظر شما