به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، شماره بیست‌وهفتم فصلنامه بهائی‌شناسی در پاییز سال ۱۴۰۲ به مدیر مسئولی عبدالحسین فخاری و شورای سردبیری مهدی حبیبی، مهدی هادیان منتشر شد. فصلنامه «بهائی‌شناسی» به‌عنوان فصلنامه تخصصی فرهنگی-اجتماعی در نقد بهائیت در طول چند سالی که از انتشار آن میگذرد، تلاش کرده خود را محدود به محوری خاص در این عرصه نکند و ضمن بررسی مسائل کلامی و اعتقادی، به مسائل تاریخی و اجتماعی در باب بهائیت و نقد آن نیز بپردازد. علاوه بر این، «بهائی‌شناسی» در هر شماره، مصاحبههایی از صاحب‌نظران این عرصه را منتشر می‌کند و نگاهی هم به رویدادهای جامعه بهائی و تحولات بین‌المللی در این حوزه دارد. گفت‌وگو با پژوهشگران غیرایرانی نیز بخش دیگری از این فصلنامه را تشکیل میدهد.
در این شماره از فصلنامه بهائی‌شناسی این سرفصل‌ها را از نظر می‌گذرانیم: سرمقاله: بحثی درباره علائم ظهور و رجعت، روی خط خبر: آیین رونمایی از کتاب ع. ع، دیدار در تبریز، خرج که از کیسه مهمان بود…، سکوت و خیانت، دو رکن باوری برای نابودی، مرحمت فرموده ما را مس کنید، گفت‌وگو با جناب آقای دکتر تقی‌پور: نقش بهائیان در اشغال فلسطین، تشکیلات بهائی و منتقدان: محیط علم و فضل و ادب، استاد سید محمد محیط طباطبایی. پژوهش‌ها: معرفی کتاب حیات یحیی نجی، رسانه آسو، تکرار تجربه لیبرال اندیشی اجتماعی در ایران یا سفیدکاری عملکرد بهائیان، میرزا یحیی نوری، ازل یا صبح ازل، سیسان، بزرگ‌ترین روستای بهائی‌نشین غرب کشور،
در این شماره از فصلنامه بهائی‌شناسی تحقیقات ویژه در آثار بهائی از استاد سیدمحمد محیط طباطبایی مورد بررسی قرار گرفته است. در این زمینه می‌خوانیم: «استاد محیط طباطبایی در کنار انبوه تحقیقات و پژوهش‌های علمی، که به راستی گنجینه‌ای عظیم است، مقالاتی هم درباره آثار رهبران بهائی و کتب تاریخی آنها به رشته تحریر درآورده‌اند، که در مجله گوهر منتشر شده است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این مقالات استفاده از اسناد معتبر برای بررسی وقایع تاریخی است. استاد، از سندپژوهان و نسخه‌پژوهان کم‌نظیری بودند که با حافظه قوی و ذهن سریع‌الانتقال به سادگی از کنار یافته‌های ارزشمند عبور نکرده و گاه با بررسی اسنادی که ظاهراً مهم به نظر می‌رسد به حقایقی پی می‌بردند که تا آن زمان از چشم پژوهشگران دیگر مخفی مانده بود.
یکی از این یافته‌های ارزشمند تاریخی را می‌توان در مجموعه ۱۷ مقاله ایشان، درباره اسناد و کتاب‌های بهائیت مشاهده کرد. این مقالات، نخستین بار در دهه ۱۳۵۰ ش، در مجله معروف «گوهر» منتشر شد. بهائی‌پژوهی افتخار این را پیدا کرد که این مقالات را ابتدا در سایت بهائی‌پژوهی برای میلیون‌ها پژوهنده کشور منتشر نموده و سپس به شکل کتابی با نام «گوهر محیط» در سال ۱۳۹۱ به زیور طبع بیاراید. استاد در این مقالات، با استناد به اسنادی نویافته از فعالیت فرقه بابیه در نخستین سال‌های سلطنت ناصرالدین شاه، ثابت کرد که «میرزا یحیی صبح ازل» و برادرش «حسین‌علی نوری» (مدعیان جانشینی باب) که بعدها انشعابات ازلی و بهائیت را تاسیس کردند، برخلاف ادعاهایشان، اصولاً از سوی «علی‌محمد باب» به جانشینی انتخاب نشده بودند.»
نظر شما