سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - مهدی ذره، کارشناس هنرهای نمایشی: چهارشنبه چهارم بهمن ماه ۱۴۰۲ ساعت ۶:۴۴، سالن انتظار تالار وحدت، چهارمین شب یکی از مهمترین رویدادهای فرهنگی، هنری کشور یعنی چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، حضور نسبتاً چشمگیری از طیف‌های مختلف علاقه‌مند به نمایش گرمایی خاص به شب زمستانی سرد و بی‌برف می‌دهد.
مانند همیشه راس ساعت مقرر شروع نمایش نجوای زنگ اعلان شنیده می‌شود. بخش اصلی تالار دیگر جایی برای نشستن ندارد.
پرده پایین است، دیواری پارچه‌ای میان دو رویداد، موسیقی فضایی وهم‌آلود و خیال انگیز دارد. مردی در پشت سر به زنی که در کنارش نشسته است می‌گوید: الان صدای رعد و برق می‌آید نترس! زن: «خوب شد آمدیم تئاتر، تئاتر از کنسرت بهتره!»
مرد: (سکوت)...
نمایش با چهار دقیقه تاخیر آغاز می‌شود پرده که بالا می‌رود به تماشای نمایش ترومای احمد سلیمانی نویسنده و کارگردان می‌نشینیم. همان موسیقی ماقبل نمایش اوج می‌گیرد، بخاری سفید رنگ همراه با بالا رفتن پرده خود را به سوی تماشاگران می‌رساند و این در کنار آن موسیقی اولین برخورد احساسی میان تماشاگر و صحنه است.
لامپ‌های کوچک میان درختانی که در حجمی نسبتاً زیاد در دو سوی صحنه تقارنی محکم را ایجاد کرده به جای میوه بسیار خود نمایی می‌کند. دری از جنس تور و نور در انتها و مردانی که لباس‌های پلاستیکی به تن دارند در لابلای آن درختان در فرمی یخ زده، بی‌حرکت ایستاده‌اند. اکنون مردی با لباس راحتی یک دست، از میان دود و نور به صحنه می‌آید. در میان نجواهای آسمانی گونه که مرد را مخاطب قرار می‌دهد، این جمله که «آیا تو وجدان داری؟» بیشتر از بقیه به گوش می‌رسد.
صحنه بعد که تاحدودی فضایی شبیه به فیلم‌های آخر الزمانی است. برشی از یک اتاق بیمارستان، که در دو طبقه و چند پلکان همراه با چند مانیتور که به فراخور حال و هوای صحنه تصاویری از خطوط رنگی ضربان قلب، شهرهای بمباران شده و جنگ را به تصویر می‌کشد، تداعی می‌کند. همان مرد بر تخت در میانه کابوسی است که ما چند دقیقه قبل در صحنه اول شاهدش بودیم، ناگه مرد در این ناکجا آباد به هوش می‌آید.
تروما تمام تلاش خود را می‌کند تا از نقطه نظری دیگر در گونه‌ی سیاسی، معمایی، جنایی، با جلوه‌های نسبتاً سینمایی و دکوری چشم نواز، تصویری تروما زده از خاورمیانه پس از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی را ارائه دهد.
داستان جاسوسی آمریکایی که مدت زیادی هم رزم سردار بوده است و اکنون پس از آن تروما و گذشت ۵ سال به هوش می‌آید.
از آنجا که نگارنده قصد نقد اثر را ندارد به این اکتفا می‌کند که بگوید تروما بر لبه تیغ حرکتی سخت را به انجام می‌رساند که شاید لحظاتی به اجبار به ورطه شعار می‌افتد اما در نهایت این اثر دیدنی و قابل تحلیل است.
نمایش تروما به نویسندگی و کارگردانی احمد سلیمانی همراه با بازی احمد کاوری، ایوب آقاخانی، مجید رحمتی و رزا بیات پنجم و ششم بهمن ساعت ۱۹ در تالار وحدت به صحنه می رود.
نظر شما