سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - نجمه شمس: احمد شهریار در گفت‌وگو با ایبنا با تاکید بر اینکه سالی که گذشت برای ادبیات و شعر پاکستان اتفاق‌ها یخوبی رقم خورد، بیان کرد: در یک سال اخیر که دیگر اثری از بحران کرونا در پاکستان نبود دوباره جلسه‌های شعرخوانی و چاپ و نشر آثار ادبی موفق در حوزه شعر و داستان بودیم.
وی با اشاره به اینکه اخیراً سفر دوماهه‌ای به پاکستان داشته است، افزود: در این سفر مدتی در شهرهای مختلف مرکز پاکستان از جمله لاهور، اسلام‌آباد، کراچی و کویته اقامت کردم و در جلسه‌ها و برنامه‌های مختلف ادبی از جمله نقد و بررسی شعر، بزرگداشت اقبال لاهوری، رونمایی از چندین کتاب و در مجموع حدود ۴۰ جلسه و نشست ادبی شرکت کردم که شاخص‌ترین آنها «عالم مشاعره» در کراچی بود. در این شب شعر جهانی که سالانه به مدت دو شب برگزار می‌شود حدود ۶۰ شاعر درجه یک مقیم یا غیر مقیم پاکستان در حضور حدود ۱۵۰۰ نفر شعرخوانی می‌کنند. همچننی در کنار این شب شعر به مدت چهار روز نمایشگاه کتاب و برنامه‌های نقد و سخنرانی ادبی برگزار می‌شود.
شهریار همچنین گفت: در لاهور نیز جلسه نقد و بررسی اشعار من در کتاب «پیرهن گم‌کرده‌ام» برگزار شد که با سخنرانی احمد جاوید از متفکران بزرگ پاکستان همراه بود و در اسلام آباد و کویته نیز در جلسه‌های ادبی بسیاری حضور یافتم.
مترجم کتاب «گل‌های بنفشه» شامل داستان‌های کوتاه منتخب زنان ایرانی با تاکید بر اینکه حال شعر، داستان و نقد ادبی پاکستان خوب است و هر روز بهتر می‌شود، افزود: هر چند روز یک بار شاهد اتفاقی بزرگ و خجسته در حوزه ادبیات در شهرهای مختلف پاکستان هستیم.
وی در پایان یکی از اشعار خود را با موضوع حضرت زهرا (س) قرائت کرد:
بگیر کلک درختان را، بگیر جوهر دریا را
به نام حضرت حق بنویس صفات حضرت زهرا را
صفات نور ازل انشا، صفات حور بشر سیما
صفات سادگی مطلق، صفات عمق معمّا را
صفات معجزۀ داور، صفات عصمت پیغمبر
صفات آینۀ حیدر، صفات نور هویدا را
به رنگ‌زار خیال تو همیشه دامن گل، خالی‌ست
ز بویِ منعِ پرافشانی صدای بلبل شیدا را
و ذرّه ذرّه درگاهت که باغ رویش آیینه‌ست
گرفته است به حیرانی ز دیده اذن تماشا را
به آتش نفسم، عمری‌ست که خاک سوخته‌ام قمری‌ست
که نقش پای کدامین سرو شدست طوق گلو، ما را؟
محمّد و علی و آل‌اش خدای فاطمه را خواندند
خدای آن شرف‌الابناء، خدای «امّ ابیها» را
خدا کسی است که از زهرا هزار معجزه می‌سازد
به طور، مظهر حق دیدند؛ به نیل، ناجی موسا را
رخ تو مصدر «والشمس» است و چشم تو بدل از «واللیل»
کنار مِهر تماشا کن فصاحت شب یلدا را…
نظر شما