به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ساری، منصور ضابطیان عصر جمعه در نشست گپ و گفت درباره ژاپن و کتاب «دو دستی» در کتابفروشی سرو اظهار کرد: انتخاب عنوان کتاب به این دلیل است که در ژاپن همه کارها با دو دست انجام می‌شود به عنوان نمونه اگر در ژاپن قصد خرید دارید باید کارت بانکی را در سینی گذاشته و دو دستی به فروشنده بدهید در غیر این صورت نوعی بی‌احترامی محسوب می‌شود.
وی درباره سفرنامه‌نویسی افزود: هر زمان به سفر می‌رفتم سفرنامه می‌نوشتم و با استقبال مخاطبان هم همراه بود و این باعث شد به سفر بروم و سنت سفرنامه نویسی را ادامه دهم و بر اساس وظیفه اجتماعی‌ام که بخشی از آن نویسندگی‌است کتاب می‌نویسم.
این نویسنده با اشاره به اینکه انتخاب مقصد سفر فاکتورهای متعددی دارد، گفت: ژاپن برای بخش زیادی از جامعه ایرانی، اسم بزرگ و سمبل کیفیت بوده است اگرچه که بسیاری از محصولات هم چینی باشد، همچنین ژاپن برای بخشی از جامعه ایرانی خاطره‌انگیز است چون تلویزیون در برهه‌ای فیلم و انیمیشن‌های ژاپنی زیادی نمایش می‌داد.
ضابطیان تصریح کرد: البته نسل جدید با انیمه، موسیقی و فیلم ژاپنی به شکل دیگری آشنا هستند و مجموعه این موارد باعث شد که ژاپن را به عنوان مقصد سفر انتخاب کنم.
وی با بیان اینکه نوشتن کتاب دو دستی حدود ۲ ماه طول کشید، ادامه داد: وقتی فقط نویسنده نیستیم و به شغل دیگری هم مشغول باشیم باید لابه لای دیگر کارها، کتاب نوشت، البته نوشتن کتاب دو دستی بسیار ساده‌تر از کتاب قبلی‌ام بود.
نویسنده کتاب دو دستی درباره بزرگ‌ترین مغایرتی که در ژاپن دید، خاطرنشان کرد: مردم ژاپن خیلی احساس خوشبختی نمی‌کنند آنها نسبت به امکانات و تکنولوژی که دارند مردمان خیلی خوشحالی نیستند احساس می‌کنم آنقدر که ما شاد هستیم ژاپنی‌ها در مقایسه با ایرانی‌ها آدم‌های شادی نیستند، ژاپنی‌ها به سختی کار می‌کردند و نسبت به هزینه‌ها، درآمدها کم بود البته مانند هر نقطه از دنیا، خوبی‌ها و بدی‌هایی داشتند.
وی افزود: نسل جدید ژاپنی‌ها اگرچه تفکرات دیگری دارند اما به شدت به سنت‌ها پایبند بودند و آنچه که فکر می‌کنیم خرافات است نسل جدید هم به آن خرافات اعتقاد دارد و پایبند به سنت است.
این نویسنده درباره فرهنگ شرق آسیا به ویژه کره و ژاپن که امروز حتی در بین نسل نوجوان ایرانی هم فراگیر شده است، گفت: سال ۱۳۸۵ در سفری که به کره جنوبی داشتم در گفت‌وگو با مدیر یکی از مراکز فرهنگی اعلام کرد صنعت ما دنیا را گرفته و حتی در دورترین قبیله آفریقایی هم یکی از تولیدات صنعتی کره را می‌توان یافت، حالا نوبت فرهنگ است، با تولید محصولات فرهنگی قصد داریم این اتفاق برای فرهنگ ما هم رخ دهد.
ضابطیان با بیان اینکه از آن گفت و گو ۱۸ سال می‌گذرد و سال گذشته به روستای سلخ در جزیره قشم رفته بودم و ۱۸ دانش‌آموز مدرسه این روستا زبان کره‌ای را به شکل خودآموز یاد می‌گرفتند، تصریح کرد: با خودم فکر کردم چطور صحبتی که ۱۸ سال قبل با مردی در سئول داشتم اکنون در سلخ در حال انجام است.
وی ادامه داد: برنامه‌ریزی درستی که ژاپن و کره دارند به همراه نقشه راه، آنها را به هدف می‌رساند آنها برنامه‌ریزی می‌کنند و اجرایی می‌شود، باید از برنامه‌ریزان بپرسیم چرا چنین اتفاقی برای نوجوانان ما رخ می‌دهد.
نظرات