به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ کتاب «هنر مقدس، اصول و روشها» اصطلاحی برای توصیف آثاری است که حقایق الهی و مفاهیم روحانی را، با وساطت الگوهای رمزیِ غالباً کلی و ثابت، بیان می‌کنند. بنابراین، هنر مقدس ماهیتاً غیرشخصی است، و صور و نظام ساختاری آن - حتی اگر از طبیعت برگرفته شده باشند- به جهان مینوی و روح کلی اشارت دارند. اغلب آثار هنر هندو، هنر بودایی، هنر اسلامی، و هنر مسیحی قرون وسطی از مصادیق بارز هنر مقدس‌اند. تیتوس بورکهارت (۱۹۰۸-۱۹۸۴ م.) ویژگی دیگری نیز برای هنر مقدس قائل است و آن این است که برای آنکه بتوان هنری را مقدس نامید کافی نیست که موضوع هنر از حقیقتی روحانی نشئت گرفته باشد، بلکه باید زبان صوری آن هنر نیز بر وجود همان منبع گواهی دهد. بورکهارت در این کتاب به چند مبحث خاص در هنر مقدس نیز پرداخته است: تکوین معبد هندو، شمایل نگاری درگاه شکوهمند کلیسای رومی‌وار، مبانی هنر اسلامی، تمثال بودا، منظره در هنر خاور دور، و انحطاط و احیای هنر مسیحی.
پنجشنبه ۵ مهر ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۸
نظر شما