سپیده شهیدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره کتاب جدید خود گفت: عنوان آخری که از من به چاپ رسیده است، کتاب «نگاه کن من ریاضی‌دانم» از مجموعه «نگاه کن» است. مجموعه «نگاه کن» با یک‌سری فعالیت‌های عملی خیلی ساده، بچه‌ها را با ریاضیات، علوم و… درگیر می‌کند. یکی از جلدهای این مجموعه به نام «من آشپزم» درباره آشپزی است؛ اما بسیار تأکید دارد بر اینکه مشاهده بچه‌ها قوی شود و بتوانند دلیل هر چیزی را که مشاهده می‌کنند بفهمند. در کتاب «نگاه کن من ریاضی‌دانم» هم با توجه به اینکه معمولاً ریاضی از آن درس‌هایی است که از نظر بچه‌ها خشک است و از آن فرار می‌کنند، این کتاب فعالیت‌های خیلی ساده و جذابی دارد که می‌تواند بچه‌ها را به ریاضیات جذب کند. این کتاب برای بچه‌های سال‌های اول دبستان به چاپ رسیده است.

این مترجم درباره معیارهای خود در انتخاب کتاب برای ترجمه گفت: به دلیل اینکه من پیش از اینکه مترجم باشم، سال‌هاست که معلم هستم؛ بنابراین بیشترین چیزی که هنگام انتخاب اثر به آن توجه می‌کنم این است که آن اثر و موضوعش، نیاز بچه‌ها باشد: چه از نظر رفتاری، چه از نظر روان‌شناسی و غیره. در کتاب‌های آخرم نیز مثل مجموعه «نگاه کن» و مجموعه «چقدر زباله» که یک کتاب محیط زیستی است، به مسئله کاربردی‌بودن کتاب توجه کرده‌ام. به دلیل اینکه با بچه‌ها درگیر هستم تلاشم را می‌کنم کتابی انتخاب کنم که نیاز آن‌ها باشد.

شهیدی نظر خود را درخصوص این گزاره انتقادی که «چاپ کتاب ترجمه در بازار نشر کودک و نوجوان روندی بی‌رویه دارد و می‌تواند آسیب‌زا باشد» این‌طور بیان کرد: نمی‌شود گفت آسیب؛ به نظرم بسیار به این ربط پیدا می‌کند که چطور به آن نگاه کنیم. به عقیده من زیاد در ترجمه آسیبی وجود ندارد؛ به این دلیل که ترجمه‌هایی که وارد می‌شود بعدها می‌تواند در نوع نگاه نویسندگان خودمان نیز خیلی اثرگذار باشد و برای آن‌ها منبع الهامی برای آفرینش اثر محسوب شود.