به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در رشت، پور ملکی در شعر خود آورده است:
از زخم‌های پرپر طاووس ها در جنگ
تشکیل شد گرداب اقیانوس ها در جنگ
اصحاب کهف جبهه کاری کرد کارستان
بیدارتر شد عصر دقیانوس ها در جنگ
تا آفت بعثی به جان باغ ما افتاد
گیلاس های شهر ما از شاخه افتادند
من زندگی کردم ولی با ترس بمباران
زخمی شدم با ترکش کابوس ها در جنگ
لالایی شب های ما آژیرها بودند
وقتی که خونها بر در و دیوار می پاشید
ما با هدفهای بزرگی زندگی کردیم
در زیر نور کوچک فانوس ها در جنگ!
من داغ بودم داغ بودم داغ بودم داغ
از خاطرات بچگی چیزی نفهمیدم
بازی، عروسک، حوض ماهی، ظهر تابستان...
تنها برایم مانده این افسوس ها در جنگ
با نخل های سربریده توی خرمشهر
با بوی تند خردل و بی تابی سردشت!
با دستهای بسته غواص ها در رود!
از سکه پر شد کیسه ی جاسوس ها در جنگ
من لمس کردم ایستادن‌های مردم را
وقتی که یک عده به فکر عافیت بودند
فرق میان مرد با نامرد روشن شد
وقتی طنین انداز شد ناقوس ها در جنگ!
با عشق رهبر خم به ابرو هم نیاوردیم
با این تحمل ها دفاع ما مقدس شد
داغ جوان دیدند مادرها و خندیدند!
کم نیست از این درس ها…قاموس ها در جنگ
ما با وضو از روی میدان‌های مین رفتیم
ما مثل زینب غیر زیبایی نمی دیدیم
سر باختن شد کمترین کار شهیدان تا
چادر نیوفتد از سر ناموس ها در جنگ!!
ما نخل‌های سوخته در زیر خاکستر
هرگز نمی میریم و جان داریم و جان داریم
آتش ببارد یا نبارد ما همین هستیم
پایان ندارد قصه ققنوس ها در جنگ
نظر شما