محمد سایبانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بندرعباس، از اجرای «چی‌چیکای داماهی» توسط گروه نمایش جوانان نابینای بندرعباسی با نشان دادن عدد ۳ خبر داد و گفت: «داماهی» نمادی از اتوپیا است. ولی به باور ما مدینه فاضله ای در جای دیگر وجود ندارد که بشود به آن‌جا سفر کرد و به آن راه یافت بلکه آرمان شهر جایی است که سنگ سنگ خانه‌های آن را نفر به نفر با همدلی بر روی هم گذاشته باشیم. بنابراین هر کس می‌خواهد از راز عدد ۳ و گروه ما مطلع شود باید به تماشای هنرنمایی جوانان نابینای این دیار بنشیند.

نویسنده و کارگردان این اثر نمایشی ادامه داد: از سه سال پیش با انجمن نابینایان استان هرمزگان در زمینه موسیقی و نمایش کارم را آغاز کردم و توانستیم تاکنون ۱۰ مرکز هنر درمانی روستایی در روستاهای بنذرک میناب، قلعه قاضی بندرعباس، باغ شهر فین، شهاب قشم، رویدر بندرخمیر و … راه‌اندازی کنیم.

وی اضافه کرد: «چی‌چیکای داماهی» را بر اساس ایده‌ای ناب از زنده‌یاد ابراهیم منصفی (رامی) خُنیاگر، شاعر و مولف جنوب انتخاب کردم. کسی که تازه جهانش را عوض کرده بود و در تابستان ۱۳۷۶ موضوع گپ و گفت همه ما بندری‌ها بود، هنرش، زندگی‌اش و مرگش لحظات ما را پر کرده بود.

محمد سایبانی با اشاره به اینکه دقیقاً تابستان ۱۳۷۶ دچار تئاتر شده بودم و با چند دوست، گروه «تی تووک» را راه انداخته بودیم، بیان کرد: به عبدی محب از مولفان و ترانه سرایان بندری که دوستی نزدیکی با منصفی داشت، گفتم: جدا از ترانه‌ها، ای کاش رامی نمایشنامه‌ای هم نوشته بود.

این هنرمند هرمزگانی بیان کرد: عبدی گفت از قضا منصفی نمایشنامه‌ای بر اساس «افسانه داماهی» نوشته و تمام متن هم ترانه بود، اما افسوس که او در پایین و بالاهای روح بی قرارش، بخشی از نوشته‌های خود را آتش زد و افسوس که نمایشنامه داماهی در میان آن نوشته‌ها سوخته است.

وی افزود: بعد از چند دقیقه سکوت و حسرت قصه داماهی را اینگونه برایم تعریف کرد: «موجودی افسانه‌ای که تنی مثل نهنگ دارد و از صد نهنگ بزرگتر است. گردنی دراز دارد که از ابرها بالاتر می‌رود، سری مثل گاو ماده بدون شاخ و گوش با چشمانی درشت و سیاه و در دلش شهری است همیشه بهار که هیچ درد و رنجی به آن راه ندارد.»

این کنشگر بندرعباسی در پایان گفت: حالا بیست و هفت سال از آن تابستان گذشته، می‌گویند هر چیزی در زمانه خودش اتفاق می‌افتد و گویا لازم بود این همه سال بگذرد تا با گروهی از دوستان جوان نابینا همراه شوم و قصه داماهی را به این شکل روایت کنیم.

نویسنده، کارگردان و طراح صحنه این نمایش بومی گفت: مظفر سعیدی مارمی، زهرا معماری، سحر ناظر حیزانی، آیدا احمدی، بدریه نیا احمد، ندا اصل علوان و نجمه خسرو پور بازیگران این نمایش به ترتیب ورود به صحنه هستند.

محمد سایبانی ضمن قدردانی از ابراهیم علوی، پویا محمودی و امیرحسین حکمت، بیان کرد: سامان سایبانی به عنوان ترانه سرا، آیدا احمدی به عنوان آهنگ ساز و نوازنده گیتار بیس، زهرا معماری به عنوان نوازنده عود؛ مظفر سعیدی مارمی به عنوان نوازنده درامز و هندپن، نرگس غله بانی به عنوان طراح لباس، هانیه حسن پور به عنوان طراح گریم و دستیار، غلامرضا رحیمیان به عنوان طراح نور، آذرخش فراهانی به عنوان نقاشی پوستر، پگاه امیری به عنوان گرافیست و طراح بروشور، حمید پورحسن (سرپرست گروه) به همت موسسه ستاره توانبخش هرمزگان با این گروه همکاری می‌کنند.

به گزارش ایبنا، گروه «چی‌چیکای داماهی» ساعت ۱۸ امروز و فردا (۲۷ و ۲۸ آذرماه) در پلاتو دریا بندرعباس واقع در بلوار امام حسین بین شهرک سجادیه و نیایش به اجرای نمایش خواهند پرداخت و اول دی ماه نیز در شیراز به روی صحنه خواهند رفت.