به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، 94 سال پیش در چنین روزی، کلود سیمون،‌ از پدر و مادری فرانسوی در جزیره ماداگاسکار افریقا به دنیا آمد.

این نویسنده در عمر 92 ساله خود، بیش از بیست رمان و مجموعه داستان منتشر کرده است که منتقدان نوشته‌های او را پیرو سبک «رمان نو» می‌دانند.

جنبش «رمان نو» یکی از جنبش‌های ادبی و هنری غرب، در رابطه با تحولات اجتماعی و سیاسی در اواخر دهه پنجاه در فرانسه شکل گرفت و نویسندگانی چون آلن رب گری‌یه، میشل بوتور، کلود سیمون و ناتالی ساروت هم‌زمان به انتقاد از شیوه‌های بیان واقع‌گرایانه و کلاسیک در رمان پرداختند. «رمان نو» كه در میان انگلیسی‌زبانان بیشتر به ضد رمان شهرت دارد با انتقاد از عناصر سنتی روایت داستانی مانند شخصیت، حادثه و طرح بر آن بود تا با تاکید بر لزوم تحول دایمی در ادبیات، گونه‌ای نو از روایت داستانی را ابداع و معرفی كند كه با اوضاع اجتماعی و زندگی جدید انسان هم‌خوانی بیش‌تری داشته باشد. ساروت در کتاب معتبر خود عصر بدگمانی ضمن انتقاد از رمان کلاسیک، سیر تحولات این ژانر ادبی را از دوره کافکا تا به امروز دنبال کرده است.

سیمون را از برجسته‌ترین نویسندگان این سبک می‌دانند که در آثار خود از جمله رمان‌های (The Grass)، (The Flanders Road)، (The Separation)، (The Jardin des Plantes) به خوبی این مکتب را پیاده کرده است.

این نویسنده در سال 1985، پس از انتشار کتاب (Les Géorgiques/The Georgics) به جایزه ابی نوبل دست یافت.از او تاکنون تنها یک رمان با نام «جاده فلاندر» که معروف‌ترین اثر او نیز محسوب می‌شود، توسط منوچهر بدیعی به فارسی ترجمه و در ایران انتشار یافته است.

سیمون دو سال پیش، در سال 2005 میلادی، در پاریس، دیده از جهان فرو بست.