به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، آشنايي با معارف دين اسلام يكي از ضرورت‌هاي گريزناپذير براي جامعه اسلامي به‌شمار مي‌رود؛ زيرا همان‌گونه كه امام علي(ع) فرموده‌اند: «الدين تعصم»؛ دين براي فرد و جامعه ايجاد مصونيت مي‌كند و آنان را از خطرات و آسيب‌ها حفظ مي‌كند. 

به ديگر سخن، ميزان مصونيت فرد و جامعه را به ميزان دينداري آنان دانسته‌اند؛ «صيانه‌المرء علي قدر ديانته»؛ روشن است كه منظور از «دينداري» عمل كردن به آموزه‌هاي دين و حاكميت آن در تمام شئون زندگاني بشر و لازمه عمل به اين آموزه‌ها، شناخت و آشنايي با آن است. معرفت ديني، گاه از راه بررسي و پژوهش اجتهادي به دست مي‌آيد؛ يعني شخص بايد سال‌ها بايد مبادي و مباني معرفتي آن را تحصيل كند و توان و قدرت اجتهاد را در خود پديد آورد تا بتواند معارف دين را از متون آن استخراج كند و از آن بهره برد و گاه با استفاده از صاحب‌نظران و مجتهدان برجسته مي‌توان به آن معارف دست يافت.
 
در اين ميان استاد شهيد مرتضي مطهري از صاحب‌نظران مسلم در حوزه معارف دين شمرده مي‌شود كه با اطمينان خاطر و اعتماد كامل مي‌توان بر آن تكيه كرد و آثار او را براي شناخت معارف دين برگزيد.

از آن جا كه در قرآن كريم، از پيامبر اعظم(ص) به عنوان الگو و اسوه حسنه ياد شده است تا پيروان آن حضرت(ص) با اقتدا به او، به رشد و كمال شايسته و بايسته برسند؛ گفتار و رفتار آن حضرت(ص) و ساير ائمه(ع) براي پيروانشان نزد خداوند «حجت» است. از اين رو كتاب سيره نبوي كه از آثار آن شهيد ارجمند است، براي ترويج انديشه‌هاي تابناك آن شهيد و استفاده بيشتر جوانان و دانشجويان تلخيص شده است.

براساس مطالب كتاب، يكي از منابع شناخت از نظر اسلام، سيره اوليا و پيشوايان اسلام از شخص پيغمبر اكرم(ص) تا ائمه اطهار(ع) است. سيره پيغمبر و ائمه(عليهم‌السلام) براي ما يك منبع الهام است. «لقد كان في رسول‌الله اسوه حسنه لمن كان يرجوا الله واليوم‌الاخر و ذكرالله كثيرا(احزاب، آيه 21)». ما ظلمي نظير ظلمي كه در مورد قرآن كرده‌ايم، در مورد سيره پيغمبر و ائمه اطهار(عليهم‌السلام) نيز كرده‌ايم. وقتي مي‌گويند: پيغمبر(ص) چنين بود، مي‌گوييم: او كه پيغمبر(ص) بود؛ يا وقتي مي‌گويند: علي(ع) چنين بود، مي‌گوييم: او كه علي(ع) بود، تو ما را به علي(ع) قياس مي‌كني؟! ما را به پيغمبر(ص) قياس مي‌كني؟! ما را به امام جعفر صادق(ع) قياس مي‌كني؟! آنها «ز آب و خاك دگر و شهر و ديار دگرند»؟! و چون «ز آب و خاك دگر و شهر و ديار دگرند» ديگر به ما مربوط نيست، «كار پاكان را قياس از خود مگير».

اين شعر در ميان ما گمراه كننده شده است. همانطور كه قرآن را برداشتيم به طاقچه اطاق گذاشتيم و به طاق آسمان كوبيديم، سيره انبياء و اوليا و به‌ويژه سيره پيغمبر اكرم وائمه معصومين(عليهم‌السلام) را هم برداشتيم به طاق آسمان كوبيديم، گفتيم: او كه پيغمبر(ص) است، حضرت زهرا(س) هم كه ديگر حضرت زهراست(س)، اميرالمومنين(ع) هم كه حضرت اميرالمومنين(ع) است، امام حسين(ع) هم كه امام حسين(ع) است؛ نتيجه‌اش اين است كه اگر يك عمر براي ما تاريخ پيغمبر(ص) بگويند، براي ما درس نيست و مثل اين است كه مثلا بگويند فرشتگان در عالم بالا چنين كردند. خوب، فرشتگان كردند، به ما چه مربوط؟

پيغمبر(ص) يعني انسان كامل، علي(ع) يعني انسان كامل، حسين(ع) يعني انسان كامل، زهرا(س) يعني انسان كامل، يعني مشخصات بشريت را دارند با كمال عالي مافوق ملكي، يعني مانند يك بشر گرسنه مي‌شوند و غذا مي‌خورند، تشنه مي‌شوند و آب مي‌خورند، احتياج به خواب پيدا مي‌كنند، بچه‌هاي خودشان را دوست دارند، غريزه جنسي دارند، عاطفه دارند، بنابراين مي‌توانند الگو و مقتدا باشند. آنان عواطف و جنبه‌هاي بشري‌شان از ما قوي‌تر است و در عين حال در جنبه‌هاي كمال انساني از فرشته و از جبرئيل امين بالاترند. پس امام حسين(ع) مي‌تواند پيشوا باشد، چون تمام مشخصات بشري را دارد. او هم وقتي كه جوان رشيدش مي‌آيد از او اجازه مي‌خواهد، دلش مي‌گيرد و صد درجه ازمن و تو، عاطفه فرزند و دوستي‌اش بيشتر است -و عاطفه از كمالات بشريت است- ولي در مقابل رضاي حق، پا روي همه اينها مي‌گذارد. «لقد كان لكم في رسول‌الله اسوه حسنه لمن كان يرجوالله واليوم‌الاخر و ذكرالله كثيرا.»

يكي از «منابع شناخت» كه يك نفر مسلمان بايد بينش خود را از آن راه، اصلاح و تكميل بكند، سيره وجود مقدس پيغمبر اكرم(ص) است. حال، آنچه ما موظفيم از وجود پيغمبر اكرم(ص) استفاده كنيم، هم در گفتار است و هم در رفتار، هم در قول است و هم در فعل؛ يعني هم سخنان پيغمبر(ص) براي ما راهنما و سند است هم رفتار او. 

چاپ نخست كتاب «پيامبر اعظم(ص)، تنديس ارزشها: گزيده سيره نبوي استاد مطهري» در شمارگان 2000 نسخه، 96 صفحه و بهاي 7000 ريال راهي بازار نشر شد.