عبدالله ایپکچی گفت: کِنِدی در این کتاب به‌شکلی خلاقانه و جسورانه، تغییرات معرفت‌شناسی را به تغییرات حسی و زیبایی‌شناختی مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه کودکان می‌توانند آغازگر این تغییرات باشند. او به ما یادآوری می‌کند که نباید کودکان را به‌عنوان کوچک‌ترهای نادان ببینیم بلکه آن‌ها خود بالقوه حاملان فلسفه‌ای هستند که نیازمند شنیده‌شدن است.
