عمرانی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: اغلب این اشعار طی یک دهه گذشته و درباره مقام و ارزش مادر، فداکاری‌های مادر و در سوگ او  سروده شده‌اند.

وی در ادامه توضیح داد: بیشتر این شعرها در قالب غزل اند. حدود 40 غزل در این مجموعه گنجانده شده که از یک سو «مادر» در این اشعار در مقام زن دیده شده است و جنبه عمومی دارد و از سوی دیگر این غزل‌ها رنج‌ها، فداکاری‌ها و دردهای مادر را به تصویر می‌کشند.

عمرانی افزود: چند دوبیتی، مثنوی، چهار تصنیف و چند قطعه شعر آزاد دیگر قالب‌های شعری این مجموعه را تشکیل می‌دهند. مثنوی‌ها این کتاب بیشتر جنبه تعلیمی و تربیتی دارند.

مجموعه شعر «هرگز نمیر مادر» در برگیرنده 72 قطعه شعر در قالب‌های مختلف است. غزل‌های این مجموعه بدون عنوان و در ابتدای کتاب گنجانده شده‌اند. «خاکستر یاد»، «تسلیت مهتاب»، «در سوگ مادر»، «بهت»، «ما هستیم»، «سوت قطار»، «غزل وداع»، «خزان عمر»، «آرام جان»، «روی نگار»، «مادرم یه قصه بود» و «صدای مادر، نگاه مادر» عنوان برخی از شعرهای این کتابند.

نمونه شعری از این مجموعه با عنوان «صدای مادر، نگاه مادر»:
«مادر!
وقتی که رفتی
نگاهت بر در ماند
صدایت...
که تا دم مرگ
از من جدایی ندارد
تو نیستی، اما
صدایت...
تو نیستی، اما
نگاهت...»

غلام‌حسین عمرانی متولد 1332 و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین است.

«باران‌های موسمی»(1358)، «جگن در باتلاق»(1360)، «غزل، خاک، خاطره»(1369)، «دلتنگی‌های غروب»(1372)، «حرف دلم شبیه غزل‌های حافظ است»(1388)، «صلت کدام قصیده‌ای ای غزل»(1372)، «گزیده ادبیات معاصر»(شماره 16) و «به روایت ققنوس»(1390) عنوان مجموعه‌های منتشر شده این شاعرند.