به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، حكيم‌معاني كمترين نتيجه نشست‌هاي نقد كتاب را معرفي کتاب دانست و گفت: نمي‌توان درباره همه جلسات نقد، نظر یکسان ارايه کرد، ولي شايد يكي از حداقل‌ها و شايد اصلي‌ترين نتايج اين نشست‌ها، معرفي كتاب به بحشي از علاقه‌مندان باشد. از اين حيث برپايي همه جلسات نقد ادبي مثبت است.

وي افزود: در صورتي كه بخواهيم جلسات نقد ادبي را از منظر پرداختن به تئوري‌هاي ادبي نگاه كنيم، بايد گفت كه كمتر نظريه‌پردازي و علمي‌نگري در جلسات نقد كتاب وجود دارد. در اين نشست‌ها غالبا تنها با توصيفاتی مختصر از كتاب مواجه‌ايم.

اين روزنامه‌نگار ادامه داد: در محافل نقدي كه اين روزها برگزار مي‌شود، كمتر نقد جدي اتفاق مي‌افتد و شايد يكي از اصلي‌ترين دلايل آن اين مساله باشد كه منتقدان دعوت شده به اين برنامه‌ها، ‌اغلب خود داستان‌نويسان هستند و در ميان آنان منتقد حرفه‌اي به ندرت وجود دارد. 

حكيم‌معاني در ادامه با اشاره به اهميت حضور منتقد در جلسات نقد کتاب گفت: در این جلسات بدون حضور منتقد، روي داستان‌نويس يا نويسنده، نام منتقد گذاشته مي‌شود و اين مساله در دراز مدت كار مقرون به صوابي نيست. 

نويسنده «ارواح مرطوب جنگلي» در ادامه در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه «آيا در نقد روزنامه‌اي جايگاه نقد محفوظ مي‌ماند و نشريات تخصصي در اين عرصه چه نقشي دارند؟» توضيح داد: به طور كلي نقد ادبي در كشور ما جايگاه خود را گم كرده است و اين گم شدن، دلايل بسياري دارد. در نقاط ديگر دنيا اصلي‌ترين جايگاه‌هاي عرضه نقد، نشريات تخصصي و دانشگاه‌ها  هستند و اغلب آثار بايد از سوي استادان دانشگاه نقد شوند. 

وي با اشار به اينكه صفحات روزنامه‌های عمومی محل عرضه نقد نيست و نخواهد بود، گفت: نشريات تخصصي به معناي مطلق كلمه مي‌توانند ارايه كننده نقد جدي باشند،‌ نه اينكه تنها صفحه‌اي از يک نشريه يا مجله ادبي به نقد اختصاص يابد. بر همین ‌اساس، روزنامه‌های عمومی به هيچ وجه محمل مناسبي براي عرضه نقد نيستند،‌ چرا كه روزنامه عرصه‌اي براي خبر و روزمرگي اطلاعات است.

حكيم‌معاني در ادامه در پاسخ به اين سوالی درباره نقش انجمن نقد ادبی ایران و تعامل این انجمن با منتقدان، توضیح داد: وجود نهادهاي رسمي آكادميک و سنت‌گراي نقد واقعا لازم است‌ و اتفاقي كه رخ مي‌دهد آن است كه تقابل ميان منتقدان آوانگارد و امروزي‌تر و استادان نقد دانشگاهي منجر به تحول و رشد نقد ادبي می‌شود ولي اين تقابل هنوز در كشور ما به طور کامل شكل نگرفته است. 

وي در بخش پاياني سخنانش با اشاره به شكل‌گيري  و ارايه انواع نقد در جلسات سال‌هاي اخير توضيح داد: نقد كارگاهي و نقد شفاهي اين روزها بازار خوبي دارند، در حالي كه عرصه ادبيات داستاني امروز ايران، واقعا به نظريه‌پردازي و تئوري در نقد نياز دارد ضمن آنكه منتقد اين شكل از نقد اصلا نبايد نگران اين باشد كه مخاطب عام دارد يا خير.