افخمی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، به وضعیت کنونی انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی پرداخت و گفت: از زمان تاسیس دانشگاه انتشار کتاب در حوزه ارتباطات بسیار کند حرکت کرده و رشد چندانی نداشته است اما کتاب‌های ارزشمندی در این حوزه منتشر شده که می‌توان به «روزنامه‌نگاری نوین» و «مقاله‌نویسی» دکتر حسین قندی و دکتر نعیم بدیعی و چند بازچاپ از سوی دکتر کاظم معتمدنژاد و مهدی محسنیان‌راد اشاره کرد. 

مترجم «دانشنامه بین‌المللی ارتباطات» ضمن تاکید بر نواقص انتشارات علامه به کتابخانه این دانشکده پرداخت و اظهار کرد: کتابخانه دانشکده ارتباطات علامه بزرگترین کتابخانه در خاورمیانه است و نسبت به تهران و پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات کتاب‌های ارزشمندی دارد. این در حالی است که انتشارات علامه کتابفروشی مانند سایر دانشگاه‌ها ندارد.

ویراستار «دایره‌المعارف روابط عمومی» ادامه داد: مشکل اساسی در این بخش به شبکه توزیع مربوط می‌شود و سرمایه‌گذاری در این زمینه موجب شده گروه ارتباطات علامه ناشر مستقلی برای خودش پیدا نکند. در حالی که موسسه‌های مطبوعاتی زیادی مانند همشهری، جام جم، ایران و اطلاعات فعالیت طولانی مدت در نشر پیدا کردند. 

این محقق حوزه روابط عمومی درباره کتاب‌های مورد استفاده در منابع درسی گروه ارتباطات و تامین آن‌ها گفت: واحد‌های درسی در بخش‌های روشی و نظری ارایه می‌شوند اما در تهیه منابع دروس نظری متاسفانه مشکل پایین بودن کیفیت وجود دارد. برخی کتاب‌های معرفی شده در این حوزه به اندازه یک مقاله نیز ارزش ندارند و کتاب‌هایی وجود دارند که از 10 سوال دانشجو ممکن است به یک سوال نیز پاسخ ندهند. باید مباحث به روز را تدریس کرد زیرا در حوزه ارتباطات نیاز به نوآوری تکنیکی نظری داریم.

ویراستار «فرهنگ جامع واژگان روابط عمومی» به دیگر حلقه‌های مفقوده برای رشد کتاب‌های حوزه ارتباطات و رسانه به‌ویژه در دانشگاه علامه اشاره کرد و گفت: ارتباطات در گام نخست از روزنامه‌نگاری و روابط عمومی آغاز شده تا بعد از جنگ جهانی دوم به تلویزیون و اینترنت رسیده و تمام این رشته‌ها را در خود جای داده است. در این میان می‌توان گفت که رشته ارتباطات به گونه‌ای در حقوق، سیاست، مدیریت و روانشناسی وارد شده و تاثیر خود را نشان داده ولی متاسفانه در دانشکده‌های علوم انسانی ایران  جایی برای گرایش‌های رسانه‌ای و ارتباطی وجود ندارد. به طور مثال رشته‌های تاریخ ارتباطات، حقوق ارتباطات، مدیریت ارتباطات و روانشناسی ارتباطات در ایران وجود ندارد و نادیده گرفتن این رشته‌ها یکی از دلایل اساسی کمرنگ بودن حوزه نشر ارتباطات است. 

افخمی همچنین به نبودن تعامل رشته‌های علوم انسانی با یکدیگر در فضای آکادمیک ایران اشاره کرد و افزود: متاسفانه این‌گونه باید تلقی کرد که گروه جامعه‌شناسی و روانشناسی با گروه ارتباطات قهر کرده‌اند و هیچ‌کس خود را ملزم نمی‌داند درباره رسانه‌ها و تاثیر آن بر خانواده‌ها بداند، همچنین به مبانی و حدود رسانه‌ها آگاه شود تا در نهایت بخواهد کتابی در این زمینه تالیف کند. فقط هر از چند گاهی شاهد کتاب‌های ترجمه‌ای هستیم که به شکل پراکنده و سلیقه‌ای بدون کاربرد مرجع در حوزه‌های مختلف ارتباطات به چاپ می‌رسند.
 
عضو کمیته علمی همایش بین‌المللی بازاندیشی رادیو  به بازار کتاب‌های تالیفی حوزه ارتباطات اشاره کرد و گفت: این بازار نیز آسیب‌های خاص خود را دارد، به نظرم از صد در صد آثاری که عنوان تالیفی دارند، هشتاد درصدشان تالیفی - ترجمه‌ای یا اقتباسی هستند.

مولف حوزه خبر و مطبوعات در ادامه به باید‌ها و نباید‌های برون‌رفت از وضعیت نامناسب کتاب‌ در گروه‌های ارتباطات اشاره کرد و گفت: باید مراکز آموزشی، دانشجویان کمتری در سطوح فوق و دکتری پذیرش کنند و از آن‌جا‌یی‌که تولید اندیشه و تبدیل آن به کتاب کاربردی در مراکز دانشگاهی کمتر است بهتر است به جای آن مراکز مطالعاتی پژوهشی ایجاد شود که نه به عنوان تکلیف بلکه از روی احساس نیاز و تخصص به سوال‌های جامعه در حوزه ارتباطات و رسانه پاسخ دهند. 

افخمی در پایان سخنانش گفت: اگر مرز‌های دانش در اختیار دانشگاه قرار گیرد و بودجه‌های مناسبی تصویب شود، شاهد تحول عظیمی در نوع نگاه به تحولات دنیای رسانه و ارتباطات و حتی رشته‌های موجود در این حوزه مانند روزنامه‌نگاری، تبلیغات و روابط عمومی به همراه شاغلان این عرصه که روزنامه‌نگاران، متخصصان بازاریابی، تبلیغات و مدیران روابط عمومی‌ است، خواهیم بود. این‌ تغییرات همگی در گرو داشتن پشتوانه علمی و عملی رشته‌های ارتباطات و رسانه است.

حسینعلی افخمی دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد ارتباطات علامه و دکتری این رشته از انگلستان است. وی هم اکنون عضو هیات علمی گروه ارتباطات این دانشگاه است و ویراستاری «دایره‌المعارف روابط عمومی»، «فرهنگ جامع واژگان روابط عمومی» و ترجمه «دانشنامه بین‌المللی ارتباطات» را در کارنامه خود دارد.