به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، در کتاب بیوگرافی شاهزاده انگلیسی با عنوان «شاهزاده هری: برادر، سرباز، پسر»/Prince Harry: Brother, Soldier, Son نویسنده انگلیسی چهره زشتی از شاهدخت دایانا که سال 1997 همراه معشوقه مصری در پاریس در یک حادثه رانندگی کشته شد، نشان می‌دهد.
«پنی جونور» بیوگرافی نویس خاندان سلطنتی،در این کتاب 30 سال ابتدایی عمر پرنس هری را همراه یک سری از رفتارها و ارتباطات غیراخلاقی‌اش را افشا می‌کند.
به گفته نویسنده طلاق والدین هری تأثیر منفی روی شخصیت او گذاشته است. در میان این افشاگری‌ها پرنسس دایانا- مادر شاهزاده هری- نیز بی‌نصیب نمی‌ماند.
در کتاب شخصیت دایانا مادری بی‌مسئولیت خطاب می‌شود که هیچ‌وقت تفریح و هوس‌بازی‌های خود را از فرزندان مخفی نمی‌کند. طبق ادعای این کتاب دایانا، خودش پنج سال با شخصی به نام «جیمز هوویت» ارتباط داشته است. این شخص حتی به خانه سلطنتی رفت‌وآمد داشت و با کودکان بازی می‌کرد و برای آن‌ها قصه می‌خواند و شب‌ها قبل از خواب با بچه‌ها دعوای پرتاب بالش انجام می‌دادند.
شخص بعدی یک بازیکن راگبی انگلیسی به نام «ویل کارلینگ» بود که نفر بعدی رفت‌وآمد کننده به کاخ بود. جونور می‌نویسد او حتی با پسران خود احساس محدودیت می‌کرد و به‌نوعی می‌خواست بیشتر با آن‌ها مثل یک دوست باشد تا اینکه روابط مادر و فرزندی خود را داشته باشد.
به خاطر همین رفتارها هری جوان یک سری اخلاقیات را از مادرش به ارث برده است. در اواخر سال‌های دهه 80 و 90 میلادی هری در سن حساس و تأثیرپذیری قرار داشت و در همین زمان است که پدر و مادرش حتی نمی‌توانند یکدیگر را در یک اتاق تحمل کنند. این شرایط از هری انسانی عمل آورد که نمی‌تواند به هیچ قانون اخلاقی پایبند باشد.
«پنی جونور» بیوگرافی نویس خاندان سلطنتی،در این کتاب 30 سال ابتدایی عمر پرنس هری را همراه یک سری از رفتارها و ارتباطات غیراخلاقی‌اش را افشا می‌کند.
به گفته نویسنده طلاق والدین هری تأثیر منفی روی شخصیت او گذاشته است. در میان این افشاگری‌ها پرنسس دایانا- مادر شاهزاده هری- نیز بی‌نصیب نمی‌ماند.
در کتاب شخصیت دایانا مادری بی‌مسئولیت خطاب می‌شود که هیچ‌وقت تفریح و هوس‌بازی‌های خود را از فرزندان مخفی نمی‌کند. طبق ادعای این کتاب دایانا، خودش پنج سال با شخصی به نام «جیمز هوویت» ارتباط داشته است. این شخص حتی به خانه سلطنتی رفت‌وآمد داشت و با کودکان بازی می‌کرد و برای آن‌ها قصه می‌خواند و شب‌ها قبل از خواب با بچه‌ها دعوای پرتاب بالش انجام می‌دادند.
شخص بعدی یک بازیکن راگبی انگلیسی به نام «ویل کارلینگ» بود که نفر بعدی رفت‌وآمد کننده به کاخ بود. جونور می‌نویسد او حتی با پسران خود احساس محدودیت می‌کرد و به‌نوعی می‌خواست بیشتر با آن‌ها مثل یک دوست باشد تا اینکه روابط مادر و فرزندی خود را داشته باشد.
به خاطر همین رفتارها هری جوان یک سری اخلاقیات را از مادرش به ارث برده است. در اواخر سال‌های دهه 80 و 90 میلادی هری در سن حساس و تأثیرپذیری قرار داشت و در همین زمان است که پدر و مادرش حتی نمی‌توانند یکدیگر را در یک اتاق تحمل کنند. این شرایط از هری انسانی عمل آورد که نمی‌تواند به هیچ قانون اخلاقی پایبند باشد.
نظر شما