خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- بهاره بهنام نیا : نام محمد احمدی سردبیر مجله چاپ و نشر است. او مدرس دانشگاه در رشته های ارتباطات و رسانه و روزنامه نگاری است. اما سردبیری او در مجله چاپ و نشر سبب شد تا با او درباره چالش های صنعت چاپ که در مجله تخصصی خود منعکس می کند صحبت کنیم.

شما که مدت هاست موضوع صنعت چاپ را برای مجله خود برگزیده اید مشکل اصلی این صنعت را در چه می بینید؟

در یک جمله موجز باید بگویم توقعات بی‌جا از دولت. بخش خصوصی ما مدت هاست از بخش دولتی گله می کنند که چرا از صنعت چاپ حمایت نمی کند در حالی که اصل این توقع بی‌جاست. در همه جای دنیا هم روال همین است. ما باید به سمت خصوصی سازی برویم اما این کار را خود بخش خصوصی باید انجام دهد. اکنون هم سرمایه در دست بخش خصوصی است و هم نیرو. خود این بخش باید با مدیریت این گزینه‌ها وضعیت صنعت چاپ را سامان دهد.

بخش خصوصی از نبود وام های کم بهره صحبت می کند که برای تغییر و تحول ها به آن نیاز دارند،با این مشکل باید چه کند؟

من با این نظر هم مخالفم. شما به بخش های دیگر تولید و صنایع دیگر سر بزنید وام های بسیار خوب و کم بهره ای داده شده و حمایت بانک هم بوده. چرا فقط صنعت چاپ از آن بی بهره است؟ واقعیت این است که بخش خصوصی در این صنعت کم لطفی می کنند و نمی خواهند خودشان کاری انجام دهند. وگرنه هم وام کم بهره وجود دارد هم تسهیلات بانکی. برای تغییر ماشین آلات و تجهیز چاپخانه ها  جرات وارد کردن سرمایه در این بخش ها نیست که باید باشد.

روسای اتحادیه های این صنعت می توانند با بانک ها وارد مذاکره شوند و با قول تضمین تولیدداخلی از تسهیلات بانک هم استفاده کنند. همه چیز در گرو هنر توافق و مذاکره است. امکانات در این صحبت ها توزیع می شود.
ما خودمان همت نمی کنیم و منتظریم کسی از بیرون بیاید و به جای ما حرف بزند، به جای ما سرمایه بگذارد و ما هیچ ریسکی را تحمل نکنیم. شما بروید ببینید صنف های دیگر چه می کنند.
در این صنعت باید گفت و گو ها زیاد شود. هر چقدر این گستره گفت و گو بیشتر و بزرگتر باشد نتایج بهتری خواهد داشت. تولید کنندگان و مصرف کنندگان این صنف باید مقابل هم بنشینند. صرفه و ضرر خود را محاسبه کنند و از دل این صحبت ها تعاملات نتیجه داشته باشد.

همین موضوع بسته بندی که در صنعت چاپ امروز مطرح شده، از یک سو باید اهمیت بسته بندی جا بیفتد و از سویی نقش چاپ کتاب هم نباید کمرنگ شود.

شما به عنوان استاد رشته ارتباطات نقش رسانه ها و خصوصا خبرگزاری کتاب ایران را در انجام تغییر و تحولات صنعت چاپ چگونه می بینید؟

اگر اهمیت رسانه برای صنعت ما مشخص بود بالا ترین جایگاه و امتیاز را در کارخانه‌ها و پلن های خود به رسانه
می‌دادیم.
همین خبرگزاری کتاب می تواند پایگاه اصلی گفتمان اتحادیه های چاپ و نشر و خاستگاه تحولات و توافقات اثر گذار باشد. چرا نباید در کنار سردبیران و مسئولان چنین رسانه ای نمایندگان صنوف مرتبط با آن نیز قرار داشته باشند.

برای ارتقاء این نقش رسانه چه باید کرد؟

متاسفانه مشکل عمده در این بخش استفاده از منابع خارجی است. منابعی که هیچ سنخیتی با فرهنگ و زندگی مردم ما ندارد و در نتیجه مطالعه آن ها هم سودی ندارد.
ما باید در این عرصه دست به کار تولید بزنیم. برای ارتقاء کیفی یک رسانه باید با بررسی وضعیت فرهنگی و آداب و رسوم همان کشور منابع نوشته شود و نوع تاثیر گذاری آن منبع متناسب با همین ویژگی ها تدوین شود.
این تولید منبع هم ایجاد کار و اشتغال می کند و هم بنیان صحیحی برای یک کار پی ریزی می شود.
نکته بعدی مقطعی کار نکردن است. اگر می خواهیم مسئله ای حل شود باید به صورت بنیادین با آن روبه رو شویم و مطالعات زیربنایی برای آن انجام دهیم. چیزی که صنعت چاپ به آن نیاز دارد.

ویژگی مجله صنعت چاپ را در چه چیز برجسته می دانید؟

سعی ام بر آن بوده که حجم مطالب به سمت تولیدی بودن برود. امروز دیگر اخبار نقلی برای مخاطبان ارزش و جذابیتی ندارد. همه چیز باید تولیدی وداغ باشد. به عبارتی این که چه اتفاقی افتاده برای مخاطب جذاب نیست. بلکه چرایی و چگونه رخ دادنش او را جذب می کند. و ما در مجله چاپ و نشر همین فرمول را مشی اصلی قرار داده‌ایم تا انعکاس دهنده واقعی اخبار صنعت چاپ باشیم. دنیا به سمت پوشش خبری زنده می رود و اطلاع رسانی و آگاهی دادن همراه با همان ویژگی چرایی حرف اصلی را می زند. ویژگی ای که در خبرگزاری کتاب ایران می بینم و پویایی آن را تحسین می‌کنم.

و کلام آخر...

متاسفانه هنوز اهمیت جایگاه خبر و خبرنگار برای جامعه ما روشن نشده و این هم در سایه درک اهمیت دموکراسی لمس می شود. احساس نیاز واقعی به خبرنگار و خبرگزاری وقتی اتفاق می افتد که فعالیت‌های همه اقشار جامعه برایمان اهمیت داشته باشد و به اثر گذاری کار هر شهروند در زندگی  بقیه اعتقاد داشته باشیم. ما نیاز داریم نگاه به خبر و خبرنگاری تغییر کند.