دغدغه نویسنده مجموعه داستان «چال» نگاهی به زندگی مردمانی است که اغلب آنان نماینده طبقه کارگر جامعه هستند. این کتاب نوشته علی دهقان است که به تازگی از سوی نشر «پیدایش» به چاپ رسیده است.
نویسنده در اغلب داستان های این مجموعه سعی داشته تا واقعگرایی انتقادی را به کار گیرد. دستمایه محتوایی روایت های داستانی این کتاب درباره مردمانی است که به گونه ای میتوان همهشان را نماینده طبقه کارگری جامعه توصیف کرد.
نویسنده با روایتها و سیر زمانی داستانهایش، به شکلی که در لایههای پنهان کار نهفته، از روایت صرف دست میکشد و به نوعی سعی دارد رنج، مرعوب شدگی، سرخوردگی، امید و ناامیدی را در روان آدمهایی جست وجو کند که هر کدام گویی زیستن را در مسیری انبوه از «چال» تجربه میکنند؛ آدمهایی بیدفاع که زیستن شاید، رنج روانشان را مهیا کرده. با این همه، تیزبینی مولف باعث شده چنین روایتهایی هرگز به سیاهنویسی منجر نشود.
در نگاهی کلی میتوان گفت که داستان های کتاب «چال» از حاشیه پردازی به دور است و بیشتر متن ها روایتی یک دست، روان، ساده و بی آلایش دارند که مفاهیم انسانی اصلی ترین محور آنهاست.
در یکی از داستان های این کتاب می خوانیم: «گاهی وقتها که زیاد دلم برای مدرسه تنگ میشد، خودم را خیلی تمیز گول میزدم و یا بهتر است بگویم، یک کلاه گشاد روی سرم میگذاشتم که لبههایش تا زیر زانوهایم پایین میآمدند. این را هم داریوش یادم داده بود. شنیده بودم که او شاگرد خوبی بوده است و درست برعکس حمید که مدیر مدرسهاش با سلام و صلوات او را راهی مغازه آقا ولی کرده بود، یکی از معلمهای داریوش تا مدتها جلوی مکانیکی میآمده و سریش آقا ولی میشده که کمک کند تا داریوش به مدرسه بازگردد، اما ظاهرا یکبار آقا ولی پیچ گوشتیاش را به معلم داریوش نشان میدهد و او را با چند تا حرف رکیک میفرستد لای دست مدیر مدرسه و آقای معلم هم میرود که میرود.»
این کتاب با شمارگان هزار نسخه و قیمت هفت هزار و پانصد تومان از سوی نشر پیدایش به بازار کتاب راه یافته است.
نظر شما