نقش فرهنگساز ادبیات دینی در ایران چگونه است؟/18
تاجبخش: نویسنده دینی باید اخلاص داشته باشد/ برخی تملقها جای آفرینش آثار ارزشمند را گرفته است
غزل تاجبخش، شاعر معتقد است که تملق و چاپلوسی در حوزه تولید ادبیات دینی در سالهای اخیر جای بازآفرینی آثار ارزشمند را گرفته است. مهمترین نکته در آفرینش آثار ادبی که باید همواره رعایت شود و ملاک ارزش قرار گیرد اخلاص داشتن نویسنده است.
این شاعر افزود: تعدادی از شاعران و هنرمندان مخلص بودند و در دوران پیش از انقلاب نیز ارادتی خاص به مباحث دینی داشتند. برخی دیگر نیز چون شاعر مشهور خانم طاهره صفارزاده سبک و نوع زندگی خود را تغییر داد و حوزه مطالعاتیاش تغییر کرد. این نویسندگان وقتی به فعالیت و خلق آثار در حوزه ادبیات دینی پرداختند، موفق شدند و با آبرو از پس این کار درآمدند اما گروهی دیگر با پرداختن به این حوزه قصد خودنمایی داشتند.
وی در توضیح بیشتر گفت: در حوزه ادبیات دینی آنهایی که استعداد خودنمایی داشتند به امکاناتی دست یافتند برخلاف گروهی که اخلاص داشتند از همان ابتدا کارشان مشخص و درخشان بود.
تاجبخش ادامه داد: نمیخواهم نامی از شاعران و نویسندگان ببرم اما همینقدر باید دانست که اگر کاری از روی اخلاص انجام شود تأثیر بیشتری خواهد گذاشت. برخیها حتی در اعتقاداتشان ذرهای خدشه وارد نشد و به گمانم این موضوع به تربیت مذهبی آنها برمیگردد.
«دل خواستهها، دل خاستهها»، «مامون، غزل بارانهای سنگی» و «شبدرهای چهارپر» از جمله کتابهای منتشر شده غزل تاجبخش است.
تاجبخش هچنین در حوزه نگارش داستان بلند و رمان نیز تجربیاتی داشته است که از میان آثار منتشر شده او در این حوزه میتوان این عناوین را برشمرد: «آزادی در قلمرو سبز فنچهای سپید»، «آدمکها»، «دوست نادیده» و «بر بالهای پرواز».
پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب:
گفتوگوی محمدرضا سنگری، عبدالرحیم سعیدیراد، غلامرضا امامی، فاطمه راکعی، اکبر بهداروند، ابراهیم حسنبیگی، اسماعیل امینی، مصطفی رحماندوست، سعید شاپوری، حمیدرضا شکارسری، قدمعلی سرامی، محمدعلی گودینی، جواد محقق و محمدرضا سهرابینژاد و سعید یوسفنیا و یادداشت عبدالجبار کاکایی و کامران شرفشاهی را در این باره بخوانید.
نظر شما