به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نشریه گاردین، نخستین نامه که تاریخ 1 نوامبر سال 1918 در آن درج شده است، «جویس» از هواداران خود که او را یکی از نویسندگان تحسین‌شده ایرلندی دانسته‌اند، و نیز برای «نوشتارهای محبت‌آمیز درباره اولیس» تشکر کرده است.
این رمان‌نویس در این نامه هم‌چنین نوشته است که «در لندن با کمال تاسف نمی‌توانم ناشری را پیدا کنم که فصل‌هایی از این کتاب را منتشر کنم.»
هر چند این کتاب بین سال‌های 1918 تا 1920 منتشر شد اما به دلیل شکایت او از ویراستاران خود برای انتشار فصل «ناوسیکا» از این کتاب که هنوز در حال نگارش بود، انتشار آن تا سال 1933 ممنوع شد. نسخه کامل این رمان سخت‌فهم و پیچیده در سال 1922 در پاریس به چاپ رسید هرچند در انگلستان ناشران تا سال 1936 هم‌چنان از نشر آن امتناع می‌کردند.
وی در نامه سال 1918 خود و نیز در نامه دوم به تاریخ 1 ژوئن 1919 گله می‌کند که «در دوران بیماری من چاپ کتاب به تاخیر افتاد اما انتشار نسخه‌ای بی‌تامل توسط یک از دوستانم پس از نقاهت» تنها 2500 دلار (1600)پوند عاید او کرد؛ این در حالی است که اکنون تنها همین دو نامه این نویسنده ایرلندی بیش از 24 هزار دلار در حراجی امریکه به یک مجموعه‌دار فروخته شد.
حراجی فروشنده این دو نامه گفته است که «این دو نامه دست‌نوشته جویس بسیار بسیار نادر هستند؛ به‌ویژه برای آن‌هایی که اولیس را یک شاهکار ادبی دانسته و از جایگاه بسیار مهم آن در تاریخ نوشتارهای هنری سخن می‌گویند.»
«مارک تیلور»، مدیرعامل «بنیاد جیمز جویس در دوبلین» می‌گوید: «نکته جالب توجه در محتوای این نامه‌ها این است که نشان می‌دهد تا چه اندازه در زمان حیات خود تحت فشار قرار داشت.»
وی می‌افزاید: «او هم از نظر مالی تحت فشار بود و هم با بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کرد در حالی کتابی نیز نوشته بود که با برخوردهای عجیب‌وغریبی با آن نیز مواجه شده بود. توان هنری او و اخلاق کاری‌اش به خوبی در این نامه‌ها آشکار هستند.»
«تیلور» ادامه می‌دهد که نامه‌ها در دوران ویژه‌ای از کار حرفه‌ای او نوشته شده‌اند و اظهار کرد: «او تلاش می‌کرد تا اولیس را به پایان برساند در حالی که از بیماری چشم رنج می‌برد و ناشری را هم برای انتشار آن پیدا نمی‌کرد؛ حتی هیچ چاپخانه‌ای نیز حاضر نبود این اثر را چاپ کند. نامه‌ها هم‌چنین در هنگامه‌ای نوشته شده‌اند که این نویسنده هنوز از مشکلات ناشی از چاپ رمان‌های «دوبلینی‌ها» و «پرتره‌ای از یک هنرمند هم‌چون مردی جوان» فارغ نشده بود.»
در همین حال «گوردون باوکر»، نویسنده زندگی‌نامه «جویس» با تائید این مطالب می‌گوید: «مشکل جویس با ناشران انگلیسی به این موضوع مرتبط است که ناشران آن دوره از این که با چاپ کتابی با برخی جملات قبیح تحت پیگرد قانونی قرار گیرند به سادگی این کتاب را رد می‌کردند. با وجود این، این نویسنده این موضوع را درک نمی‌کرد و بر این باور بود که ناشران می‌خواهند آثار او را سانسور کنند آن‌چنان که با پرتره یک هنرمند کردند و می‌خواستند با دوبلینی‌های نیز چنین کنند.»
این زندگی‌نامه نویس عنوان می‌کند: «او از این که نشریه لیتل ریویو که به صورت سریالی کارهای او را منتشر می‌کرد هیچ نسخه‌ای برایش نمی‌فرستاد و او نمی‌دانست که کدام بخش‌ها حذف شده‌اند بسیار خشمگین بود.»
وی می‌افزاید: «به همین دلیل بود که جویس و دیگر نویسندگان انگلیسی در آن زمان تمایل پیدا کردند که آثار خود را در فرانسه به چاپ برسانند.»
شنبه ۷ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۳:۵۹
نظر شما