ولیئی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) افزود: فعالان ادبی ما از طريق ترجمه تئوری‌های ادبي غرب با جریان‌های فرهنگی جدید آن حوزه آشنا می‌شوند؛ نه از راه ترجمه آثار اصلی كه آن تئوری‌ها را تغذيه می‌كنند؛ چرا که در واقع، تئوری‌ها همواره برآمده از آن آثار هستند.
شاعر «با دو چشم دچار یکتایی» با طرح این پرسش که "کنار هم آمدن نام یک قالب شعری و یک مکتب فرهنگی چه معنایی می‌تواند داشته باشد"، یادآور شد: بايد ديد وقتی چنين مفاهيم، جريان‌ها و فرم‌هايی در كنار قالب‌های شعري ما قرار بگيرند، اصولا اين كنار هم آمدن چه معنايی دارد؟ غزل، مثنوی و شعر نيمايی قالب‌اند. ولی غزل پست‌مدرن يعنی چه؟
شاعر «ترنم داوودی سکوت» گفت: اگر با نگاهی منتقدانه به قضيه نگاه كنيم، می‌توانيم بفهميم كه اصطلاح «غزل پست‌مدرن»، اساسا بی‌معناست. پست‌مدرنيسم در غرب، يك جريان فرهنگی است؛ ولی غزل يك قالب شعری فارسی است. من تاکید دارم که كنار هم نشستن اين دو بی‌معنی است.
ولیئی با اشاره به دیدگاه خود درباره نوآوری‌های ادبی در سال‌های اخیر، افزود: جريان‌های اصیل نوآوری در حوزه ادبيات فراتر از مد هستند. در حالی که جریانی چون غزل پست‌مدرن، از آن نوع جریان‌هاست که چند صباحی به دلیل علاقه شاعر يا نويسنده‌ای به مطرح كردن خود، معرفی و بعد هم، فراموش می‌شوند.
وی اظهار داشت: همه این‌ها در حالی است که تجربه نشان داده خلاقيت هنری روندی پنهان‌تر و آرام‌تر دارد و به همين دليل موفق می‌شود فرم جديدی را با محتوای توسعه‌يافته‌تری معرفی كند.
یکشنبه ۱۰ شهریور ۱۳۸۷ - ۱۱:۰۰
نظر شما