دوشنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۲۸
ضرورت تشکیل انجمن علمی-تخیلی‌نویسان حس می‌شود

نوید فرخی گفت:استقبالی که در این دوره از مسابقات توسط شرکت کنندگان و نویسندگان سراسر کشور به عمل آمد، به جرات نظیر و سابقه نداشت. مشارکت بالا در این رقابت نهایتا می‌تواند به آشتی و نزدیکی بیش از پیش ادبیات این ژانر با باقی پیکره ادبیات کشور منجر شود و ضمن حفظ روند، نباید فراموش کرد که از ظرفیت حاصل از این رقابت به نحو احسن در جهت ترویج علمی-تخیلی بهره ببریم.

نوید فرخی مترجم و از داوران رقابت ادبی «رویای کهکشانی من» در گفت‌وگو با‌ خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: بنا بر یکی از تعاریف پذیرفته شده، ادبیات "علمی-تخیلی " گونه‌ای ادبی است که تخیل و علم را در قالب اثری داستانی ارائه می ‌دهد. از قضا در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که تقریبا هر چیز به‌شدت مبتنی بر علم و فناوری است. پس هیچ غیرمنطقی نیست در چنین فضایی، زمینه لازم برای ارتقای جایگاه گونه ادبی علمی تخیلی فراهم باشد. ادبیات علمی تخیلی سهمی انکارناپذیر در پیشرفت های علمی داشته است. مسائلی مانند سفر به ماه، ساخت زیردریایی، تلفن های همراه تصویری، ماهواره های مدار زمین، روباتیک، اختراع لیزر، علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی و... دستاورد هایی است که سال‌ها پیش از تحقق‌شان، در آثار ادبی نویسندگان علمی تخیلی از آنها یاد شده بود.

مترجم کتاب شرلوک هولمز با اشاره به سابقه برگزاری جوایز ادبی با این موضوع بیان کرد: پیشتر مسابقات داستان‌نویسی علمی تخیلی در سطح کشور برگزار شده بود اما استقبالی که در این دوره از مسابقات توسط شرکت کنندگان و نویسندگان سراسر کشور به عمل آمد، به جرات نظیر و سابقه نداشت. مشارکت بالا در این رقابت نهایتا می‌تواند به آشتی و نزدیکی بیش از پیش ادبیات این ژانر با باقی پیکره ادبیات کشور منجر شود و ضمن حفظ روند، نباید فراموش کرد که از ظرفیت حاصل از این رقابت به نحو احسن در جهت ترویج علمی-تخیلی بهره ببریم. 

فرخی همچنین از بالارفتن سطح کیفی آثار در این ژانر خبر داد و گفت: عموما در ایران دو دسته سراغ علمی-تخیلی می‌روند، دسته اول کسانی‌اند که بر اصول نگارش داستان مسلط هستند اما نگاه علمی ندارند. این ناآشنایی باعث می‌شود، گاهی آثار فانتزی خلق کنند. دسته دوم افرادی هستند که با وجود آشنایی با داستان‌های ژانر شناخت حداقلی از ساختمان داستان ندارند. بنابراین بخشی از مشکل، عدم آشنايي با منطق علمي در داستان است ‌و بخشی دیگر ناشي از آموزش ناقص ادبیات در کشور است. با وجود این سطح کیفیت داستان‌ها در رقابت «رویای کهکشانی من» در قیاس با سال گذشته چه از جهت ایده‌های علمی و چه از جهت عناصر داستانی جهش قابل توجهی داشت و تردیدی ندارم نام بسیاری ازشرکت‌کنندگان این دوره را در سال های آتی به عنوان نویسندگان درجه یک علمی تخیلی خواهیم شنید.

این پژوهشگر ژانر علمی تخیلی و کاراگاهی گفت: ضرورت تشکیل یک انجمن علمی-تخیلی‌نویسان حس می‌شود تا انسجام کلی برای معرفی آثار این رده پیش بیاید و مرجعی معتبر در دسترس خوانندگان این ژانر وجود داشته باشد. در حال حاضر به صورت جسته و گریخته آثاری تحت عنوان علمی-تخیلی منتشر می‌شود اما هم کافی نیست و هم در نهایت مخاطبان خودش را پیدا نمی‌کند. عدم استقبال جامعه کتابخوان، ناشناخته ماندن و عدم انسجام نویسندگان داخلی علمی-تخیلی از عوارض فقدان انجمن مزبور است. البته نباید انتظار داشت یک شبه ره صد ساله برویم اما مسئله اینجاست که حتی ابتدایی ترین گام ها را در کشورمان بدین سمت برنداشته ایم.

وی در پایان با اشاره به برگزاری رقابت ادبی«رویای کهکشانی من» گفت: در راستای همین هدف،دومین دوره مسابقات «رویای کهکشانی من» در حوزه نویسندگی و نقاشی در راستای اعتلای ژانر علمی و تخیلی برگزار شد و در حوزه داستانی بیش از یکصد و سی اثر به دبیرخانه مسابقات ارسال شد. محمد قصاع، داوود خدایی و من داوران بخش داستان کوتاه بودیم و اختتامیه این رقابت پایان این هفته در شهر تبریز برگزار خواهد شد. در این مراسم قرار است به برندگان و برگزیدگان مسابقه جوایزی اهدا شود و  من نیز راهی تبریز هستم تا در مورد اثرگذاری گونه ادبی ادبیات علمی-تخیلی برای اهالی ادبیات در این شهر صحبت کنم.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها