خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ  تقی آزاد ارمکی: منوچهر صبوری کاشانی از مدرسان و اساتید برجسته جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود که دو درس تعیین کننده از جمله درس جامعه‌شناسی سازمان‌ها را وارد این دانشکده کرد.

وی طی فعالیت علمی خود آثار مهمی را در حوزه جامعه‌شناسی ترجمه کرد که از آن جمله می‌توان به «مبانی جامعه شناسی» آنتونی گیدنز اشاره کرد. ترجمه این کتاب باعث شد که سطح مبانی جامعه‌شناسی در آکادمی ارتقا داده شود و این در حالی بود که پیش از این وضعیت کتاب‌های مبانی جامعه‌شناسی در حد این کتاب نبود و اثری که منوچهر صبوری در آن زمان ترجمه کرد تمامی جامعه‌شناسی جدید آن دوره و آخرین اطلاعاتی را که گیدنز در این باره ارائه داد، نمایندگی می‌کرد.

این جامعه‌شناس ایرانی، همچنین با ترجمه کتاب «بنیادهای نظریه اجتماعی» اثر کلمن نیز گام بزرگ دیگری در این حوزه برداشت، چون پیش از این کسی موفق نشده بخش اول این کتاب را ترجمه کند. صبوری با ترجمه این اثر رویکرد جدیدی را وارد جامعه‌شناسی نظری کرد، بدین معنی که پیوندی میان جامعه شناسی، اقتصاد و تعلیم و تربیت برقرار کرد.

سایر کارهای دیگری که توسط صبوری در این حوزه انجام شده، بیشتر پرسش‌هایی است که در حوزه جامعه شناسی مطرح می‌شود و البته از کارهای اساسی و مطرح جامعه‌شناسی است.

از ویژگی‌های آثاری که صبوری به ترجمه آنها همت گماشته، دقت و وسواس بالایی است که وی در ترجمه این آثار داشته است. صبوری از آنجایی که فردی دلسیر بود، نگاهی بازاری و تجاری به علم و پژوهش نداشت و بنابراین چه زمانی که رییس دانشکده علوم اجتماعی بود و چه زمانی که تدریس می‌کرد همواره نگاهش به علم و دانش از سر دغدغه‌مندی بوده است.

همین نگاه او بود که باعث شده بود آثاری که برای ترجمه انتخاب می‌کند، طراز اول باشد چراکه این منابع تجاری نبود و این به دلیل نگاهی بود که صبوری داشت. او هیچ‌گاه برای ارتقای دانشگاهی و پول فعالیت علمی نکرد. روحش شاد!