به گفته این نویسنده کودک و نوجوان تفاوت در توجه بیشتر و برنامهریزی مسوولان امر در دیگر کشورها به حوزهی کتابخوانی کودکان و نوجوانان است.
وی در ادامه علاقه دوران کودکیاش به مطالعه را برای اعضای کتابخوان برگزیده و مربیان مراکز کانون اینگونه توضیح داد: من در کودکی بسیار کتاب میخواندم و از هر فرصتی برای کتاب خواندن استفاده میکردم، اما نویسندگان محدودی در آن دوران داشتیم و کودکان مجبور بودند کتابهای بزرگسال را مطالعه کنند. اما امروزه نویسندگان موفق و پرکاری برای کودکان و نوجوان مینویسند که میتوانید از آثار آنها استفاده کنید.
نویسنده کتاب «اگر این چوب مال من بود» در پاسخ به این پرسش که چرا نویسندگان ایرانی حاضر به نوشتن کتابهای طنز نیستند اظهار داشت: نویسندگان ما روایت کردن را خوب میدانند اما چگونه روایت کردن را بلد نیستند. هر کتاب باید بهگونهای که نویسنده میخواهد نوشته شود.
به اعتقاد وی نویسندگان، حاضر به ریسک و خطرپذیری نیستند و به دنبال تجربههای جدید نمیروند و متأسفانه برای همین مسئله است که آثارمان خوانندگان کمتری دارد. نویسندگان ما هرکدام با یک لحن، فن و یکگونه از ادبیات مینویسند و مرتب شیوه و تکنیک خود را تکرار میکنند.
به گفته شمس فاصله ادبیات کودک و نوجوان ایران با ادبیات جهان بسیار نزدیک است.
وی همچنین به سرانه مطالعه در ایران اشاره کرد و گفت: از نظر کمیت در انتشار کتاب وضع مناسبی نداریم و صنعت نشر ما در وضعیت خوبی قرار نگرفته است اما مقصر را نباید رسانههایی مثل تلویزیون و اینترنت دانست. عدم مدیریت و برنامهریزی بزرگترین مشکل اصلی این حوزه است.
او ادامه داد: به لحاظ کیفی، در حوزه کتاب کودک و نوجوانان این ظرفیت وجود دارد که آثار ایرانی وارد بازارهای جهانی شود و در تبلیغ کتابهای ایرانی در دنیا، سازمانهای تخصصی میتوانند مؤثر باشند.
نویسنده داستانهای کودک و نوجوان در پایان افزود: دوست داشتم در مورد جنگ بنویسم اما تنها یک داستان با این مضمون نوشتم که در تلاش هستم داستانهای دیگری با موضوع جنگ بنویسم.
جشن تجلیل از کتابخوانان برتر مراکز کانون استان تهران در سالن شهیدبهنام مجموعه آفرینشهای فرهنگی و هنری کانون با حضور بیش از 400 عضو و مربی برگزیده در بخشهای طراحی پوستر، کتابخوانان برتر، طرحهای کتابخوانی و اقدام پژوهی برگزار شد.
نظر شما