به گزارش خبرگزاری کتاب یاران(ایبنا)دومین جلسه از سلسله نشست های آشنایی با نویسندگان در مدرسه علم و ایمان برگزار شد. در این نشست که با حضور دانش آموزان و سودابه فرضی پور نویسنده رمان «خورشید تو بشقاب اژدها» برگزار شد.

در ابتدای جلسه حمید بابایی نویسنده رمان «پیاده» که معلم ادبیات دانش آموزان و همچنین مسئول برگزاری این نشست‌ها است، با اشاره به نحوه نگارش این رمان و استفاده از المان‌های تاریخی در نوشتن رمان گفت: رمان‌هایی که بر پایه تاریخ جلو می‌روند همیشه این خطر را دارند که به یک تاریخ نگاری صرف دچار شوند اما این اثر با بهره گیری از تاریخ داستان خودش را هم جلو برده است.

در ادامه سودابه فرضی‌پور در پاسخ به این پرسش که چرا از بستری تاریخی بهره برده است گفت: در مورد نوشتن داستان تاریخی، انتخاب دوره تاریخی مهم است. دوره تاریخی رمان من ـتاریخ هخامنشیان ـ دوره‌ای بسیار دور از اکنون است و منابع کمی برای تحقیق در مورد آن وجود دارد. سعی کردم از قصه‌ها و  ماجراهایی که چند مورخ آن را ثبت کرده بودند، استفاده کنم و از مواردی که یک مورخ گذرا به آن اشاره کرده بود، هرقدر هم در قصه‌گویی جذابیت خلق می‌کرد، صرفنظر کردم.

وی در مورد ایده ی اصلی نگارش رمان نیز گفت: برای نوشتن این رمان از وقتی که ایده به صورت یک کلیت در ذهنم شکل گرفت، سه هفته زمان صرف تحیق و دو ماه صرف نگارش کردم. در کل رمانی بود که راحت نوشته شد و مثل بچه‌ای که در مسیر بزرگ شدنش مادرش را آزار نداده، دوستش دارم!

نویسنده رمان «» ادامه داد: من پیش از این هم رمان نوجوان دیگری نوشته ام؛ بهتر از شکلات مجانی.
نوشتن رمان نوجوان برای من بسیار لذتبخش‌تر از اثر بزرگسال است، نوشتن برای بزرگسال گرچه جدی‌تر و چالشی‌تر است، اما برای من همیشه با فشار و سختی همراه بوده. رمان‌های نوجوانم را همیشه روان و راحت می‌نویسم و نسخه اولیه بعد از بازنویسی تغییر چندانی نمی‌کند.

وی افزود:مواجه شدن با مخاطب نوجوان و گرفتن بازخورد از او هم بسیار دلنشین‌تر از مواجهه با مخاطب بزرگسال است.


در ادامه حمید بابایی درباره این کتاب گفت: با اثری روبرو هستیم که به مخاطب احترام گذاشته است و در نثر و ساختن فضا کار خوب و قابل احترامی است.

نویسنده رمان «آینه تال» در مورد این که چرا هر فصل نام خاصی دارد گفت:هر فصل این رمان یک اسم مستقل دارد؛ دلیل اصلی‌ام بازیگوشی و اضافه کردن به بار طنز اثر بود و دلیل دومم این بود که مخاطب با خواندن عنوان، کنجکاو خواندن فصل جدید شود و به علاوه بتواند حدسی هم در مورد کلیت فصل بزند. نوشتن در مورد این دوره تاریخی برای من ادای دینی بود به دوره‌ای پرافتخار از تاریخ کشورم که دوستش دارم و به آن می‌بالم.

این جلسه در مدرسه علم و ایمان برگزار شد.