ناشران و نویسندگان کتابهای داستانی امیدوارند در آینده پیشرفت تکنولوژی به آنها کمک کند تا احساس خوانندگان درباره کتابهایشان را بفهمند.
در حال حاضر شرکتهای نوپایی مانند «ژلیبوکس» (Jellybooks) برای تعیین این نوع علاقه ایجاد شدهاند که اطلاعات مختلفی درباره نوع علاقه خوانندگان به کتابهای الکترونیک جمعآوری و در اختیار ناشران قرار میدهند. بسیاری از این دادهها به ناشران فروخته میشوند تا با استفاده از آنها در نوع کتابهای منتشر شده تجدید نظر کنند.
ولی با وجود این پیشرفتها در حوزه نشر کتاب الکترونیک هنوز نرمافزار یا شرکتی ایجاد نشده است که به ناشران بگوید خوانندگان درباره کتابها چه احساسی دارند. البته این احساس درباره یک کتاب به سادگی از یک نظرسنجی به دست میآید ولی نمیتوان از نظر آماری روی آن حساب کرد.
در سالهای اخیر روشهای جدیدی ابداع شده است و هیچ ربطی به نرمافزار یا سایت و ... ندارد. «تحلیل احساسات» نام روشی است که سالهای بسیاری در علم روانشناسی برای تعیین احساس بیمار در خواندن متن یا دیدن یک فیلم استفاده شده است. در حال حاضر شبکه اجتماعی فیسبوک از این ابزار برای تحلیل و درک به روز رسانی صفحات شخصی کاربران استفاده میکند.
در یکی از این روشها پزشکان از دوربینهای فیلمبرداری برای تشخیص حالات صورت بیماران در برخورد با رویدادهای مختلف و خواندن مطالب استفاده میکنند. به تازگی در دانشگاه سنت توماس ایالت مینهسوتا آمریکا نرم افزاری برای تحلیل احساسات دانشجویان استفاده شد که نتایج مثبتی در پیشبینی احساسات در خواندن مطالب مختلف در پی داشت.
با پیشرفت تکنولوژیهای مشابه ناشران و تولیدکنندگان کتابهای الکترونیک امیدوارند بتوانند با استفاده از ابزارهایی مثل دوربینهای موجود در تبلتها یا کتابخوانهای الکترونیک احساسات خوانندگان را تعیین کنند یا نظر درونی آنها را درباره نوع داستان خوانده شده را بدانند. ناشران اعتقاد دارند نرمافزارهای تحلیل احساسات در کتابخوانها میتواند تصاویری از خوانندگان داستانهای مختلف جمعآوری کند که به تولید نوع داستان بعدی کمک کند. این عقیده در بین ناشران وجود دارد که در آینده این نوع تکنولوژیها میتواند به ناشران کمک کند تا به علایق و سلایق خوانندگان داستان یا هر کتاب دیگری پی ببرند و در چاپ کتابهای بعدی تصمیمگیری کنند.
اندرو رومبرگ، موسس و مدیر شرکت ژلیبوکس درباره استفاده از نرمافزارهای تحلیل احساسات میگوید: «فکر میکنم هرچند این روش آیندهای مبهم و شبحوار دارد ولی ناشران میتوانند با دادههای آن کارهای زیادی کنند. به نظر من روزی خواهد آمد که بتوان احساس خوانندگان از مطالعه یک مطلب یا داستان و واکنش اولیه آنها را تعیین کرد که نویسنده یا ناشران با اطلاع از این، نوشتههای بعدی خود را تنظیم کنند.»
نظر شما