به اعتقاد او، بچهها بسیار آسیبپذیر هستند و گاهی وقتها ماندگاری آسیبهای روحی بیشتر از آسیبهای جسمی است و میگوید: با توجه به نگرانیهایی که این روزها خانوادهها در رابطه با ویروس کرونا دارند و نگرانیهای بهجایی هم هست و با توجه به هوشمندی بچهها در رابطه با نگرانیهای خانوادگی، توجه به کودکان و نوجوانان این روزها اهمیت بیشتری پیدا کرده است، قرنطینه خانوادگی ظاهرا امری اجتنابناپذیر شده و ظاهرا پدر و مادرها باید در فکر قواعد و برنامهریزیهای خاصی باشند تا دوران قرنطینه برای خودشان و بچهها آسیبهای جدی همراه نداشته باشد.
عبیدی آشتیانی با اشاره به اینکه بچهها روانشناسهای خوبی هستند و نگرانی را در تمام رفتارها و حالتهای اطرافیانشان خوب تشخیص میدهند، به روشهای مختلف سرگرم شدن اعضای خانواده در کنار هم میپردازد و میگوید: راههای زیادی برای رهاشدن از نگرانی وجود دارد. انواع و اقسام سرگرمیهایی وجود دارند که جمع خانواده می توانند به طور مشترک انجام دهند. درواقع در موقعیت قرنطینه بهترین راه سرگرم شدن و گذراندن وقت، تماشای فیلم های خانوادگی، گوش کردن به موسیقی، انجام تمرینهای ورزشی، انجام بازیهای مختلف فکری و هوشی، پختن غذا و تمیز کردن خانه به صورت جمعی و کتاب خواندن و صحبت کردن از داستانهایی است که خوانده میشوند و شاید کمکهای خوبی در سرعت بخشیدن به گذر زمان در قرنطینههای خانوادگی باشد.
او در ادامه میافزاید: به نظر من خواندن داستانهای خوب با مراجعه به فهرستهای کتابهای خوبی که هرساله از سوی شورای کتاب کودک یا لاکپشت پرنده تهیه میشود یکی از راهکارهایی هست که به بچههای کوچکتر فرصت میدهد تا ساعاتی از دنیای واقعی بیرون بیایند و در تخیلاتی فارغ از مشکلات به سر برند.
به گفته مترجم «پسرک و جادوی مری پاپینز» بچهها را باید با حوصله به درون کتابها ببریم و فرصت پرسش و خیالپردازی به آنها بدهیم. بهتر است موقع خواندن کتاب بهترین نقطه خانه را انتخاب کنیم، جایی که بچه احساس آرامش و امنیت میکند. اجازه بدهیم بچه تا جایی که میشود نزدیکمان بنشیند، دستش را بگیریم تا وجودمان را حس کند، از درون داستان سوال مطرح کنیم، و اجازه بدهیم بچه هم سوال مطرح کند، تمام اینها طوری اتفاق بیفتد که بچه برای ساعتی بتواند با پرهای خیال پرواز کند و چشماندازی روشن نسبت به دنیای اطرافش پیدا کند.
کتاب پر پرواز میدهد
عبیدی آشتیانی همچنین بیان میکند: به نظر من کتاب پر پرواز میدهد و فرق نمیکند ما آدمها چند ساله باشیم، همین که پر پرواز پیدا کردیم، قابی که از زندگی روی دیوار خانههایمان نصب شده، قابی رنگی میشود.
عبیدی آشتیانی در پایان میگوید: بچهها را در این روزهای سخت که مسلما از آن عبور میکنیم فراموش نکنیم که آینده مال آنهاست و تصویر آینده را تا میتوانیم برایشان با تمام رنگها نقش بزنیم.
نظر شما