حمید غفاری، رئیس هیاتمدیره شرکت تعاونی چاپخانهداران، درباره زمین ماندن طرحهای اصلاحی، چگونگی اداره تشکیلات صنفی و صنعت چاپ در سال 98 یادداشتی را در اختیار ایبنا قرار داد.
هوالحفیظ
«به راه بادیه رفتن، بِهْ از نشستن باطل
وگر مراد نیابم به قدر وسیع بکوشم»
اگرچه سال 1398 سالی عجیب و استثنایی بود، ولی به هر طریق عمرش به پایان رسید و امید به آینده بهتر، با تلاشی مضاعف، در پیش رو داریم.
نخستین روزهای این سال با حوادث غمگین و بلایای طبیعی همچون سیل ویرانگر و زلزله و... روبهرو بودیم و آخرین روزها را با ویروسی فراگیر و مخرب، سپری کردیم و این حوادث بهظاهر تلخ، در مقاطعی، روح همبستگی و نوعدوستی را در مردم کشورمان تشدید و مضاعف کرد؛ ولی رخدادها و برخی حوادث که نوعا حاصل بیتدبیری بوده است، زخمهای کاری بر بدنه اقتصادی، علیالخصوص صنعت چاپ وارد کرد.
از بیتدبیریهای بازار ارزی و آشفتگی و افزایش نرخ چندین برابری آن تا معضلات واردات مواد اولیه و کاغذ و مرکب و... فشار مضاعف وزارت دارایی و... که همگی بهطور خستگیناپذیر و بیتوجه و بیاعتناء به بُنیه اقتصادی اصناف، هر روز مصیبت جدیدی را برای صنعت چاپ، رقم زدند و مسبب تعطیلی کسب و کار چندین همکار پیشکسوتمان شدند. دامنه این آشفته بازارِ بلاصاحب و نبود مسئول و پاسخگو، به مردم، به سیستم اداره اتحادیه صنفیمان و انتخابات آن هم کشیده شد و متاسفانه، سال به پایان رسید اما نتیجه مثبتی پس از 10 ماه به چشم اعضاء پس از انتخابات نرسید که نرسید!
بههرحال تقریبا تمامی آنچه بهعنوان طرحهای اصلاحی اداره تشکیلات صنفی و صنعت چاپ مدنظر بود، زمین ماند و به قولی این کشتی همچنان به گِل نشسته ماند!
ولی خداوند قادر متعال، انسان را با امید خلق کرده است و نامیدی یعنی تسلیم شیطان رجیم شدن که گناهی نابخشودنی است؛ پس با همت تمامی اعضاء گرامی صنف چاپ و همبستگی و اقتدار، در سال جدید درپی ایجاد تحول در سیستمهای متروک و بلاخاصیت مدیریتهای ناصواب این چرخه باشیم و انشالله سال 99، سال پایانی مشکلات و مصائب کاری تمامی اهالی صنعت چاپ باشد.
والله اعلم بالصواب
نظر شما