علیرضا طبایی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: اگر بخواهم به ویژگی‌های شعر یدالله مفتون‌امینی اشاره کنم و انگشت روی این ویژگی‌ها بگذارم، باید بیشتر به توجه او به مسائل جامعه و بیان تلخ و شیرین زمانه و آرزوهای مردم در روزگار قبل و بعد از انقلاب اشاره کنم. البته من قبلا هم اشاره کردم که مفتون‌امینی باتوجه به سابقه طولانی که در قلمرو سرودن شعر دارد؛ باید در چند دوره آثارش را تقسیم کرد.
 
وی ادامه داد: مفتون در دوره‌ای بیشتر به آثار کلاسیک پرداخت که این شعرها بد نیستند اما بیشتر تحت‌تاثیر شاعران کهن یا شاعرانی شبیه به شهریار خلق شده‌اند. دوره دوم مربوط به زمانی است که او با آثار شاعران معاصر آشنایی پیدا می‌کند و نظرش بیشتر به سوی اشعار نیمایی جلب می‌شود و به نظرم زیباترین قطعات آثار خودش را در همین زمینه، یعنی شعرهای نیمایی سرود. مثلا همان شعر معروف «راست همچون غول از بطري رها گشته/ اسب وحشي روي پاهاي بلند و سرخ خود استاد/ يال خود را شست در جوي سپيد باد/ ابلق گستاخ چشم خويش را چرخاند»
 
این شاعر پیشکسوت در توضیح شعرهای سپید مفتون امینی گفت:‌ من زیاد شعرهای سپید مفتون را موفق نمی‌دانم و شاید بهتر بود که او در همان قلمرو شعر نیمایی کار می‌کرد و من نمی‌دانم به چه دلیل جذب مد روز شد؛ چراکه بعد از انقلاب شاعران بنا بر مد روز به سراغ شعر سپید رفتند و او هم از این قاعده مستثنی نبود. به هر حال من زیاد این آثار را موفق نمی‌دانم؛ البته نه در رابطه با کار وی که در رابطه با کار اکثر شاعرانی که چنین مسیری را انتخاب کردند.
 
وی ادامه داد:‌ مفتون چند شعر نیمایی دارد که موفقت‌ترین آثارش است. البته برخی از آثاری که در قلمرو شعر کلاسیک هم سروده شعرهای خوبی هستند. آثار نیمایی مفتون از لحاظ محتوا و کلام در اوج است و آن فخامت و زیبایی کلامی و محتوایی در آنها به خوبی نمایان است.
 
علیرضا طبایی معتقد است که مفتون امینی به حق‌اش نرسیده است و در این رابطه گفت: یدالله مفتون‌امینی با اینکه یکی از پیشکسوتان ادبیات ماست؛ اما متاسفانه آن طور که باید و شاید به او پرداخته نشد و حق‌اش ادا نشد. به نظرم جامعه ادبی ما یا دوست‌داران ادبیات و به‌ویژه شعر در حق یک تعدادی از شاعران کوتاهی کردند و بعضی‌ها را نیز بیش از حد معرفی کردند.

وی افزود: من اعتقاد دارم که روزگار سهم هر کسی را خواهد پرداخت و اگر چیزی اضافه به کسی داده باشد از او می‌گیرد و اگر چیزی کم داده باشد، در مرور زمان غبار را کنار می‌زند و او را به اوج خواهد رساند. البته در صورت وجود شایستگی‌ها. در رابطه با مفتون امینی، به‌خصوص در دو سه دهه اخیر در حق وی محبت نشده است و انتظار بیشتری وجود داشت و متاسفانه گروهی که در راس کار قرار گرفتند در حق خیلی‌ها کوتاهی کردند، به‌خصوص شخص مفتون امینی.
 
این روزنامه‌نگار با اشاره به آثار مفتون گفت: من در میان مجموعه‌هایی که مفتون‌امینی منتشر کرده است، مجموعه شعرهایی که قبل از انقلاب منتشر شده، مانند «کولاک» و «انارستان»‌ را بیشتر دوست دارم؛ چراکه به شعر بی‌وزن زیاد اعتقاد ندارم و معتقدم که شعر باید وزن داشته باشد و از یک صلابت و استحکامی برخوردار باشد. وقتی وزن را از شعر می‌گیرید مثل آن می‌ماند که نخ تسبیح را جدا می‌کنید و دانه‌ها پراکنده می‌شود. متاسفانه در شعر سپید ما یک شلختگی‌ای حاکم شده و من این را قبول نمی‌کنم.
 
وی در پایان با اشاره به همزیستی مفتون با شاعران بزرگ زمانه خود گفت: بدون شک بودن در کنار شهریار و رفاقت با حسین منزوی روی او تاثیرگذار بوده است. البته این رابطه‌ها معمولا دو طرفه است و بدون شک مفتون امینی نکاتی را از بزرگان یاد گرفته و نکاتی را نیز به آنها اضافه کرده است.