بهناز رسولپور در خصوص داستان و داستان کوتاه به خبرنگار ایبنا، گفت: داستان، تصغیر اجتماع است. اجتماع فشردهشدهای که نشانههایی با خود دارد. داستانی که به دنبال طرح ایدههای مصلحین، متفکرین و جنبشهای اجتماعی به وجود میآید، بهدنبال پیروی از مدلهای زنده است. این مدلها را در کجا باید جست؟ کتابها، پندهای حکمتآمیز و سخنان صاحب اندیشه، تنها مضمون یا موضوع داستان را غلیظ میکند و سطح سلایق مردم و الگوهای زنده اجتماعی و باورپذیری را تشدید میکند. در این میان داستان کوتاه، نقش مهمی را ایفا میکند.
وی افزود: داستان کوتاه، روایت منثور کوتاهی است که نویسنده در آن با بهکارگیری پیرنگی منظم و منسجم، شخصیت یا شخصیتهای معدودی را که در واقعه اصلی، به عملی واحد دست میزنند، نشان میدهد و تاثیری واحد را به خواننده القا میکند.
این داستاننویس در خصوص مجموعه داستان یادشده، گفت: «رشنو»، مجموعه هفت داستان کوتاه است که خواننده را با خود به گذشته میبرد و در روندی بیتکرار، عشقی لطیف را به او یادآور میشود. اسامی داستانهای کوتاه این مجموعه عبارت است از: غلام حکیم، رَشنو، ماهرو، عشق در بیراهه، عشق تلخ، برادرکشی و جامانده در حسرت.
کتاب «رَشنو» نوشته، بهناز رسولپور در ۱۲۸ صفحه در قطع رقعی ازسو انتشارات نویسندگان پارس در شیراز دیروز شنبه دوازدهم مهرماه 1399 منتشر شد.
نظرات