به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آنها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایرانزمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌ای به نام «هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفهای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم محسن شاه‌رضایی نوشته شده و تقدیم به خوانندگان فرهنگمدار خبرگزاری کتاب ایران می‌شود.
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:
«موضوع انشا تکراری بود: «می‌خواهید چه کاره شوید؟» و جواب‌ها تکراری‌تر. یک در میان‌شان دکتر و مهندس و چند در میان‌شان خلبان. جواب جعفر اما فرق داشت؛ او دانش‌آموز جدید کلاس بود.
بهتازگی، یازده سالش شده بود و با خانواده به تهران کوچ کرده بود. انشایش را که خواند، شلیک خنده بچه‌ها به آسمان رفت. آقای معلّم سعی داشت بچه‌ها را آرام کند، اما موفق نبود. از هر گوشه کلاس صدایی بلند بود و هر کس چیزی می‌گفت. انشای جعفر برای بچه‌ها سنگین آمده بود و باورپذیر نبود. او میخواست شاعر و نویسنده شود. چند دقیقه گذشت و کلاس اندکی آرام شد. جعفر که هنوز ایستاده و نظاره‌گر شلوغ‌کاری رفقایش بود، گفت: «حالا به حرفهای من بخندید، وقتی بزرگ شدم و شعر‌هایم در کتاب‌های درسی چاپ شد، همین شما باید گوش بچه‌هایتان را بپیچانید تا شعر‌های من را حفظ کنند.»
سالها بعد، شعر «خوشا به حالت ای روستایی» وِرد زبان بچه‌ها بود و نام جعفر ابراهیمی (شاهد) در اذهان عموم جاودانه.
یکشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۹ - ۱۵:۰۲
نظر شما