مریم فخیمی، دبیر علمی این جشنواره در گفت‌وگو با خبرنگار ایبنا، درباره رویکردهای این رویداد علمی بیان کرد: جشنواره «رویای کهکشانی من» در راستای ایجاد بستری برای آمیخته‌شدن علم، هنر و ادبیات بود تا بتوانیم ایرانیان به‌ویژه نوجوانان را به سمت دانش نجوم و فضا سوق دهیم. واضح است آینده انسان در فضا قرار دارد و لازم بود صنعت فضایی ایران، از حمایت مردمی برخوردار و بتواند با قدرت بیشتری وارد عرصه فضا شود.
وی گفت: بنابراین تصمیم گرفتیم توسط جشنواره «رویای کهکشانی من» به این مهم یاری رسانیم. جشنواره در راستای سنجش توانایی خلق آثار هنری یا داستانی برگزار نمی‌شود. هدف بخش رقابتی جشنواره، آشنا کردن کودکان و نوجوانان با دانش نجوم و فضا است. به همین علت تمرکز اصلی داوری بخش داستان کوتاه، در وهله اول استفاده از مضامین علمی مرتبط با نجوم و فضا در ساختار آثار و سپس توجه به ساختار داستان‌نویسی بوده است.
دبیر علمی جشنواره «رویای کهکشانی من» افزود: در اواسط شهریور 95 زمانی که این رویداد رقابتی شکل گرفت، بیشتر یک آزمون و خطا بود، چراکه انجمن نجوم آیاز درطی 13 سال فعالیت، در زمینه هنر و ادبیات برنامه‌ای نداشته و هیچ پیش‌زمینه ذهنی هم از کم و کیف آثار دریافتی وجود نداشت. ابتدا رقابت داستان و نقاشی با موضوع نجوم و فضا در طی سه هفته برگزار شد. در نخستین سال برگزاری، استقبال چندانی از رویداد نشده بود و در کل 80 اثر دریافت کردیم که در سطح نسبتا متوسطی بودند.
فخیمی تصریح کرد: در سال 96، رویداد با حضور استادان زبده در بخش داوری برگزار شد، طول مدت دریافت آثار هم افزایش پیدا کرد و تعداد کل آثار بخش داستان کوتاه به 130 رسید. آثاری که دریافت کرده بودیم در بخش داستان به مضامین علمی بیشتر پرداخته بودند.
وی گفت: در دوره سوم که سال 97 برگزار شد، شرایط متفاوت‌تر بود و 188 اثر داستانی دریافت شد. آثار داستانی نسبت به دوره‌های قبل از کیفیت بهتری در ساختار و استفاده از مضامین علمی برخوردار بودند. این آثار بیشتر به سفرهای فضایی، مسکونی‌کردن مریخ، نابودی زمین و سفر به کهکشان‌های دیگر پرداخته بودند. نویسنده‌ها تخیلاتشان را با مطالعات علمی که داشتند، آمیخته و داستان خلق کردند؛ داستان‌هایی که به گفته داوران از پتانسیل تبدیل‌شدن به یک رمان خوب علمی‌تخیلی برخوردار بودند.
به گفته فخیمی، در دوره چهارم بخش رقابت به نقاشی اختصاص داشت که 150 اثر از سراسر کشور دریافت شد.
دبیر علمی جشنواره «رویای کهکشانی من»، درباره نقش کتاب‌های علمی در رویکرد نویسندگان این جشنواره، توضیح داد: در طی چهار دوره گذشته، به تدریج متوجه شدیم که شرکت‌کنندگان در بخش داستان و نقاشی، پیش از نوشتن اثر و آغاز طراحی، با خواندن کتاب‌های علمی، جست‌وجو در سایت‌های معتبر نجوم و فضا، بررسی خبرهای روز، تماشای فیلم‌های علمی‌تخیلی و مستندهای علمی، دانش خود را افزایش دادند.
وی افزود: در مسابقه داستان، شرکت‌کنندگانی داشتیم با سن بالای 60 سال. این مخاطبان پیش از شرکت در رقابت، کتاب‌های کیهان‌شناسی را مطالعه کرده و با حجم زیادی از اطلاعات جذاب مواجه شده و تصمیم گرفته بودند این اطلاعات را به نوجوانان و نوه‌های خود منتقل کنند. همچنین در بخش نقاشی، مربیان برای هنرآموزان خود پیش از آغاز طراحی، چند جلسه درباره نجوم و فضا آموزش می‌دادند و این همان هدف اصلی رویداد بود؛ ترویج دانش نجوم و فضا از طریق هنر و ادبیات که به‌خوبی اتفاق افتاد.
فخیمی با اشاره اهمیت اخبار و اطلاعات روز در ذهن نویسندگان، تأکید کرد: شرکت‌کنندگان، به‌ویژه نوجوانی که به هرحال پیش از ارسال اثر به مطالعه و جست‌وجوی خبرهای دنیای نجوم و فضا می‌پردازند، ناگزیر با خبرهای مربوط به اکتشافات سازمان‌های فضایی و مراکز اخترشناسی دیگر کشورها مواجه می‌شوند. وقتی فعالیت‌های گسترده آنان را با وضعیت علم نجوم و صنعت فضایی در ایران مقایسه می‌کنند، قطعاً به این فکر خواهند کرد که چگونه می‌توانند به پیشرفت این علوم در ایران کمک کنند؛ بنابراین با تأمل بیشتری مسیر علمی خود را انتخاب خواهند کرد.
وی گفت: خلاقیت و نوآوری به‌ویژه در طرح داستان و استفاده از مضامین داستانی و مفاهیم علمی در بیشتر داستان‌ها، برای داوران جذاب و قابل‌توجه بود؛ اما این ایده‌ها به‌علت بی‌تجربگی نویسندگان به‌هدر رفته بود. این امر ناشی از ناآگاهی شرکت‌کنندگان نسبت به اصول نویسندگی خلاق و ساختار داستانی است که با مطالعه کتاب‌های تخصصی و ادبی می‌توان این کمبودها را نیز برطرف کرد.
نظر شما