به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سومین نشست «آسیب‌شناسی متن‌های نمایشی تولید شده درباره داده‌های سیاسی تاریخ ایران پس از انقلاب، از منظر مؤلفه‌های دراماتیک» با حضور دکتر امیررضا نوری پرتو، مدیر گروه ادبیات نمایشی دانشکده هنر، شنبه ۲۱ فروردین‌ماه از ساعت 15 الی 17 به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد.
 
در ابتدای جلسه، امیررضا نوری پرتو تعریف مختصری از انقلاب ارائه داد و تأثیر آن بر دنیا و سینما را نیز خاطرنشان کرد؛ سپس وارد بحث اصلی شده و علاوه بر معرفی آثار سینمایی مربوط به دوران انقلاب به تحلیل مختصری از آن پرداخت.
 
وی افزود: در اوایل انقلاب عده‌ای خواهان بسته‌شدن سینما‌‌ها بودند، ولی با این وجود یک هفته بعد از پیروزی انقلاب، امام خمینی(ره) با بیان عدم مخالفت با سینما سالن‌های سینما دوباره باز شد.
 
نوری پرتو در ادامه سخنرانی، تمام فیلم‌‌های بعد از انقلاب را بررسی کرد و در رابطه با اولین فیلم ساخته‌شده بعد از انقلاب اسلامی «فریاد مجاهد» ساخته مهدی معدنیان، اذعان کرد: ساده‌انگاری و شخصیت‌پردازی و نیز چینش رویدادها و موقعیت فیلم به گونه‌ای بود که در همان دوران آشفته تمام گروه‌های سیاسی و مردم به این فیلم اعتراض کردند که باعث شد «فریاد مجاهد» برای چند روز از پرده سینما به پایین کشیده شود.
 
وی در رابطه با فیلم‌های دهه ۵۰ تا ۶۰ به فیلم‌هایی همچون «پرواز به سوی مینو» و «زنده ‌باد» اشاره کرد و گفت: فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان این آثار بیشتر از آن که به شکل‌گیری روایت درامی الگومند و درگیرکننده توجه نشان دهند به کارکرد کم و بیش فیلم‌هایشان در گیشه دلخوش کرده بودند، اما به دلیل کاستی‌های روایی و ساختار ریز و درشت آشکار در این آثار نامبرده‌شده نمی‌توان هیچ‌کدام از این‌ها را به عنوان فیلم‌های نمونه و شناخته شده که در یک برهه غریب و مهم از تاریخ معاصر ایران ساخته شده‌اند جدی گرفت و نامشان را در حافظه ماندگار تاریخ سینمای کشورمان ثبت کرد، اما شاید بتوان در این میان به «خون بارش» و «از فریاد تا ترور» نگاهی متفاوت‌تر داشت.
 
سپس نوری پرتو فیلم‌های توقیف شده در زمان انقلاب را معرفی کرد و در بررسی علل آنان نیز خاطرنشان کرد: ماجرای اکران «برزخی‌ها» ساخته ایرج قادری در سال 1360، برزخی‌ها با استقبال پیش‌بینی‌نشده عامه تماشاگران از این فیلم با وجود زمان اکران بسیار محدودش، که این اتفاق برای خیلی از قدرتمندان و سیاست‌مردان و حتی توده‌های انقلابی دشوار و هضم‌نشدنی بود؛ اعتراضات سرانجام کار خودش را کرد و علاوه بر پایین‌کشیدن فیلم از پرده‌های سینما باعث شد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت هم از کار خود استفعا دهد.
 
 وی افزود: فیلم برزخی‌ها، با تکیه بر خط داستانی‌اش به شکلی نمادین می‌خواست ستاره‎‌های سینمای دوره پهلوی را از زیر سایه بدبینی بیرون بیاورد؛ اما به سرپوشی بر واپسین روزنه‌های امید برای بازگشت ستارگان سینمای پیشین ایران به روی پرده‌های سینما تبدیل شد.
 
نوری پرتو در بخش دوم صحبت‌های خود نیز به سیمای گروه‌های سیاسی در فیلمنامه‌های آثار سینمایی پس از انقلاب پرداخت و همچنین با اشاره به سازمان مجاهدین خلق افزود: در اوایل دهه ۶۰ الی ۷۰ بردن نام سازمان مجاهدین خلق به اسم منافقین ممنوع بود. کاراکترهایی در این مضمون وجود داشتند اما به صورت مستقیم به آنها اشاره نمی‌شد.
 
 و ی در پایان نیز به تحلیل فیلم‌هایی چون «ماجرای نیمروز»، «رد خون» و فیلم‌های نرگس آبیار همچون «شبی که ماه کامل شد» پرداخت. 
 
در انتهای جلسه نیز، به تمامی سؤالات علاقه‌مندان در این حوزه پاسخ داده شد.