وی افزود: اول اینکه محمدسرور رجایی، جزو معدود عناصر فرهنگی مهاجران افغانستانی مقیم ایران بود که روی روایت ایثار، شهادت و مجاهدت مجاهدان افغانستانی که در معرکه‌های مختلف علیه ظالمان و مستکبران حاضر بودند، تمرکز کرده بود و روایت مقاومت و پایداری در عرصه بین‌المللی، یکی از ویژگی‌های اصلی‌‌اش بود. دوم اینکه مرحوم رجایی، محور جلسات ادبی مهاجران افغانستانی در تهران بود، سالها شعرا و ادبای افغانستانی به همت او گردهم جمع می‌شدند که در این سالها جلسات پربرکت بود، اما اکنون خلأ این شاعر و نویسنده، سنگین و جدی خواهد بود.
دادمان ادامه داد: ویژگی دیگر مرحوم رجایی این بود که علی‌رغم داشتن اعتبار و تخصص در حوزه فرهنگ و ادبیات و ارتباطات گسترده، بر اصول انقلابی و اعتقادی خود مستحکم بود. به‌ویژه اینکه در سال‌های اخیر جمعی از دوستانمان را دیدیم که لغزیدند و در کنار ارزش‌ها و آرمان‌های اسلامی و انقلابی نایستادند. این نکته بارزی درباره شخصیت ایشان است که در عین‌حال که ارتباطاتش را حفظ کرده بود، در فضای فرهنگ و ادبیات افغانستان هم وزنه و محوری بود؛ این ایستادگی بر سر اصول، آرمانها و ارزش‌های اعتقادی‌اش مثال‌زدنی بود.
رئیس حوزه هنری گفت: به‌نظر من، جبران جای خالی محمدسرور رجایی سخت است. ان‌شاء‌الله خداوند متعال به فضل خودش کرامت کند و جای خالی او پر شود.
محمدسرور رجایی پژوهشگر و نویسنده افغانستانی، سحرگاه پنجشنبه هفتم مردادماه بر اثر عوارض ناشی از ابتلا به کرونا درگذشت. رجایی بیست سال آخر عمر با برکتش را صرف جمع‌آوری اطلاعات و خاطرات مربوط به شهدای ایرانی جهاد افغانستان و شهدای افغانستانی دفاع مقدس کرد.
«از دشت لیلی تا جزیره مجنون» خاطرات رزمندگان افغانستانی دفاع مقدس، «ماموریت خدا» هفت روایت از احمدرضا سعیدی شهید ایرانی جهاد اسلامی افغانستان و کتاب «در آغوش قلب‌ها» اشعار و خاطرات مردم افغانستان از امام خمینی(ره) از جمله آثار منتشرشده مرحوم رجایی است.
نظر شما