به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، «عبدالعلی گويا» صد سال پیش یعنی سال 1300 شمسی در قم به دنیا آمد اما در همان سال‌های اول عمر، همراه خانواده به شهر كرمانشاه رفت و تحصيلات خود را تا سال 1317 و پس از اخذ گواهی دوره دوم متوسطه (ديپلم) در رشته رياضی ادامه داد و سپس برای ادامه تحصيل راهی تهران شد و به تحصيلات دوره عالی در رشته فيزيك و شيمی در دانشكده علوم دانشگاه تهران پرداخت.

گويا در سال 1320 موفق به اخذ ليسانس در رشته فيزيك و شيمی شد و برای تدريس به همدان رفت. پس از سه سال تدريس در آنجا، مجددا به تهران بازگشته و ضمن تدريس در دبيرستان‌های تهران و چند دانشكده و مدرسه عالی، در سال 1326 ليسانس حقوق در رشته قضايی را نيز كسب كرد. در ادامه نیز موفق به اخذ فوق ليسانس در رشته فيزيك شد و در سال 1339 برای ادامه تحصيل عازم فرانسه شد و پس از اخذ درجه دكترا در رشته فيزيك اتمی در سال 1342 به ایران بازگشت و در دانشگاه مشهد به تدريس رشته فيزيك در دانشكده‌های علوم و علوم پزشكی و تدريس هيئت و فيزيك در دانشكده الهيات مشغول شد.

این محقق علوم قرآنی و استاد فیزیک همچنین در سال‌های 1332- 1339 در كلاس‌های فوق ديپلم ويژه‌ای كه در اختيار و مديريت دكتر سحابی بود و در محل دانشسرای مقدماتی سابق واقع در ابتدای دروازه دولت تشكيل می‌شد به تدريس تاريخ اديان ملل و نحل مشغول شد و در همين دوران بود كه با تاريخ اديان آسمانی نظير يهود و نصارا و فرق مختلف اسلام و ... آشنايی كامل پيدا كرد. وی در كنار تحصيلات عالی فيزيك، با قواعد و متون عربی، تاريخ اسلام، كتب و احاديث شيعه آشنا و مأنوس بود.

گویا در سال 1350 از طرف دانشگاه مشهد برای تأسيس دانشكده علوم و چند دانشكده ديگر مأموريت يافت كه به كرمانشاه برود و در واقع باید وی را مؤسس دانشگاه رازی در كرمانشاه دانست. پس از چهار سال كه از تأسيس چند دانشكده و دو دبيرستان وابسته به آن گذشت، مجددا به مشهد بازگشت و كمتر از يك سال نگذشته بود كه به مدريت دوره شبانه دانشگاه فردوسی مشهد منصوب شد اما به علت نامعلومی در بهمن ماه 1356 با وی قطع همکاری و بازنشسته شد.

در سال 1357 پس از پيروزی انقلاب اسلامی ايران از طرف مقام توليت آستان قدس رضوی به مديريت كتابخانه و موزه ملی ملك در تهران انتخاب شد و نزديك به 15 سال در همين سمت باقی ماند تا اينكه در آذرماه سال 1373 بنا به درخواست خود و به دلیل عدم توانايی جسمی، از اين شغل نيز كناره‌گيری كرد.

يكی از دوره‌های پراهميت زندگی استاد گویا، همين اقامت 15 ساله در كتابخانه و موزه ملی ملك بود كه باعث شد در ادامه مطالعات فشرده و عميق سال‌های گذشته عمر، بار ديگر كتب بسياری را در زمينه احاديث و اخبار اهل بيت (ع) و مكتب شيعه مورد مطالعه قرار دهد و برخلاف ميل باطنی خود كتب فلسفی چندی را نيز از نظر بگذراند. اين امر خود از جهات بسياری مكمل مطالعات گذشته و زمينه‌ای برای تأليفات آينده ايشان شد تا اينكه در آخرين دهه عمر خود تقريبا از سال 1360 به بعد به دلايل و انگيزه‌های چندی به خود اجازه داد كه قلم به دست گرفته و نتيجه و ثمره چهل سال مطالعه و غور و تفكر در مكتب شيعه را در قالب كتاب‌هايی به جامعه شيعه تقديم كند.

خوشبختانه از اين رهگذر و در مدتی نزديك به 10-12 سال يك دوره كتاب تحت عنوان «دورهٔ معارف و عرفان معصومین» تهيه و تدوين شد و در كنار آن، كتاب‌های جنبی ديگری مانند«علی (ع) و زیارت جامعه کبیره» نيز به رشته تحريرير درآمد كه همه درباره فضايل و مناقب و شناخت هرچه بيشتر انوارقدس الهی بوده و بر مسأله تولی و تبری پايه‌گذاری شده است.

عبدالعلی گويا، در ايام تدريس در دانشگاه مشهد نیز مؤفق به تأليف شش مجلد كتاب درباره فيزيك عالی در شاخه الكتريسيته و الكترونی شده است كه سه مجلد آن در شمار انتشارات چاپخانه دانشگاه مشهد آمده و دو مجلد ديگر آن با كوشش و سرمايه شخصی، اما به همان نحو در چاپخانه دانشگاه مشهد به چاپ رسيده است مجلد آخر ششم هم به دلايلی در همان زمان به چاپ نرسيد.

دوره كامل الكتريسيته جلد اول: الكتريسته ساكن و مغناطيس، دور كامل الكتريسيته جلد دوم: الكتريسيته جاری و متناروب، دوره كامل الكتريسيته جلد سوم: لامپ‌ها ـ حالت جامد ـ راديو الكترونيك، دوره كامل حل‌المسائل الكتريسيته و اتميستيك، جلد اول: الكترو استاتيك ـ فيزيك جديد ـ فيزيك اتمی و دوره كامل حل المسائل الكتريسيته و الكترونيك، جلد دوم: الكتريسيته جاری و متناوب، عناوین كتبی است كه گویا در اين زمينه تآليف كرده‌ است.

«عبدالعلی گويا» فیزیک‌دان، استاد دانشگاه، محقق، قرآن‌پژوه و حديث‌شناس شيعی که از وی به عنوان شاگرد شیخ رجبعلی خیاط نیز یاد شده است، در 9 مهرماه سال 1374 از دنیا رفت.